2 times before out

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Μετακομίζουμε

Αγαπητοί αναγνώστες,

νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σας ανακοινώσω κάτι το οποίο θα έχετε καταλάβει ήδη: Το blog αυτό έκλεισε τον κύκλο του, δεν νιώθω ότι μπορώ να γράψω, ότι μπορώ να παράγω κάτι δημιουργικό (δε μου βγαίνει). Ωστόσο μετά από πολλές αλλαγές, είμαι σε ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι από εδώ και πέρα θα γράφω μαζί με την κολλητή μου τη raven ( τώρα συμπληρώνει τα χαρτιά υιοθεσίας μου) εδω ---> http://buildagodandthenwetalk.blogspot.gr
σιγά σιγά θα σας πω τα πολλά και διάφορα που έχουν μεσολαβήσει από τις τελευταίες φορές που έγραψα
Σαν επίλογο για αυ΄το το blog, θέλω να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη για το ότι δεν απαντούσα σε σχόλια, δεν έκανα την παρουσία μου αισθητή γενικότερα αλλά πολλά πράγματα συνετέλεσαν στο να μην έχω το κουράγιο/διάθεση

Ειδική αναφορά στην Αθηνά η οποία είναι το πρόσωπο που μου έλειψε πιο πολύ από όλους και που το μαγικό της τηλεφώνημα μέσα στο Πάσχα με συνέφερε από αυτό το λήθαργο :)

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Επιστρέφοντας and still feeling numb (damn)

Έψαξα και δεν βρήκα. Θέλησα και χάθηκα περισσότερο παρά πέτυχα να ξεκαθαρίσω. Ίσως αυτά είναι λίγα από τα όσα μεσολάβησαν όοοολο αυτό το διάστημα που έλειψε από αυτό το blog. Τώρα γιατί σταμάτησα θα ρωτήσει κανείς αλλά και γιατί ξαναγράφω. Λίγο το ότι ένιωθα λίγο ''βιασμένος'' όταν παραβιάσθηκε έτσι αυτό μικρό αλλά πολύτιμο κρυσφύγετο έκφρασης και λίγο το ότι άρχισα να βουτάω τα χέρια μου μέσα στα χρώματα και να ψάχνω κάτι δημιουργικό σε αυτή τη παντέρμη ζωή, λίγο κάποια προσωπικά που ένιωσα να με αποτρέπουν από το να γράψω με όρεξη. Ε να βάλτα όλα μαζί και έχεις μια μακρόχρονη απουσία από το sport του blogging (άπειρη επιτυχία). Και ναι δεν μπόρεσα να περιγράψω ούτε πως ένιωσα όταν χώρισα ούτε όταν έχασα και ύστερα ξαναβρήκα έναν πολύτιμο φίλο ούτε και πως το νιώθω που βλέπω κάποιους άλλους να μπαίνουν και κάποιους άλλους να βγαίνουν. Γενικά είμαι σε φάση που αναζητώ ισορροπία σε ένα σκοινί του οποίου δεν ξέρω την κατεύθυνση και συν τοις άλλοις ένιωσα ότι δεν μπορώ να καταγράψω κάτι αφού μέσα μου τα συναισθήματα εξελίσσονταν με μία περίεργη/ανεξήγητη διεργασία.

Πατάω και δεν ξέρω που βρίσκομαι αλλά μου αρέσει. Θέλω τον αέρα να με χτυπάει και να το νιώθω έχοντας κλειστά τα μάτια και να νιώθω αυτή την ιδιότυπη ελευθερία. Άλλωστε αν δεν κάνεις αβέβαια βήματα και αναζητήσεις δεν μπορείς να βρεις τίποτα μέσα στον κλειστό και ασφυκτικό χώρο του σπιτιού σου (άσε δε που με την εμφάνιση στο χώρο της αεροπορίας της air μπαχάλ είναι πιθανό να πέσει και αεροπλάνο πάνω σου εκεί που κάθεσαι αμέριμνος στο sweet home). Και αν με λίγα λόγια δεν ξέρω τι μου γίνεται, δεν βρίσκω κάποιο σιγουράκι να με ξεμπερδέψει στο πολύ εύκολο, τουλάχιστον έχω νιώσει περισσότερο έτσι τον εαυτό μου. Είμαι πιο σίγουρος για τις δυνάμεις μου και αισιόδοξος και πιο ''θρασύς'' στο να διεκδικήσω τη θέση μου. Παράδοξο-ασυνάρτητο; Ίσα ίσα δεν θα το χαρακτήριζα έτσι αλλά το αντίθετο. Το γεγονός ότι είμαι αβέβαιος για το τι θέλω και το που μπορώ να καταλήξω με κάνει πιο έτοιμο να κάνω βήμα ή και άλμα για να βρεθώ κάπου αλλού, να πάω πιο πέρα και ταυτόχρονα πιο μέσα στον εαυτό μου.

Γνωρίζω την άγνοιά μου, είμαι πλήρως συμβιβασμένος με αυτή αλλά δεν είμαι διατεθειμένος να την αφήσω στο να μην μάθω. Θέλω να γνωρίσω και να νιώσω το δυνατόν περισσότερο. Και στο κάτω κάτω, αυτό είναι ίσως αυτό που δεν μπορώ να περιγράψω. Ίσως αυτή η συνειδητοποίηση αυτού του μικρούς μέρους του εαυτού μου να χρειαζόταν για να με πιάσει να ξαναγράψω εδώ. Σαν Περσέας αλλά και ταυτόχρονα ως real me. Αρκετά πιθανό. Δεν ξέρω θα δείξει και ελπίζω για αυτό

Με την ανησυχία ενός ανθρώπου που αναπνέει
καλώς σας βρήκα ξανά :)

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Αναλύοντας σκυλάδικα υπό ένα βαθύτερο βλέμμα

Με αφορμή την κρίση σκυλίασης ενός φίλου μου, είπα να συμπληρώσω 2 άσματα με το απόκρυφο νόημά τους ή τονίζονας τις ενδότερες σκέψεις του ερμηνευτή (ο θεός και τρελός παπάς να τον βαπτίσουν) που η ταξική λογοκρισία επιβάλλει στο λαϊκό αυτό άνθρωπο να μην εκφράσει

Άσμα 1

Ξέρω περιμένεις να ακούσεις
Καλα να εισαι και όπου να σαι
Αυτο μας τελείωσε λυπάμαι,τρελαίνομαι

Δεν λέω όπου να σαι, γιατί είμαι σίγουρος ότι καίγεσαι στην κόλαση
και τρελαίνομαι που έχεις ακόμα τις καλές μου γόβες

Ξέρω περιμενες ν ακούσεις
Καλη καρδιά,να μας θυμάσαι
Τις νύχτες όμως δεν κοιμάμαι

καλή καρδιά; μάλλον καλό καρδιακό μαλάκα και θα περιμένω τα βράδια να ακούσω το ασθενοφόρο που θα σε μεταφέρει

Και σου εύχομαι
Χειρότερη να ειναι η καθε σου ημέρα
Χειρότερα να ζεις καθε στιγμη μαζι της
Χειρότερη ζωή απο εδω κ πέρα

1) δεν σου εύχομαι, σε καταριέμαι από τα βάθη της καρδιάς μου σχίζοντας κούκλες βουντού
2) αλλά και πάλι είμαι σίγουρος ότι όλα θα σου πάνε στράφι γιατί είσαι πέρα για πέρα ανίκανος

πως περνούσαμε Θελω να συζητας μαζι της

αλλά αν έχεις αξιοπρέπεια δε θα το κάνεις γιατί θα γίνεις ρεζίλι κρυουλιάρη, που νομίζεις ότι είσαι και ...killer στο κρεβάτι

Άσμα 2

Η αγαπη ένα τρενο που το χασαμε και ενα αστειο που ποτε μας δεν γελασαμε,πηρα δυναμη και ειπα να τελειωσουμε,απ αυτην την καταδικη να γλιτώσουμε.

More Lyrics at http://stixoi.org

Η αγαπη ένα τρενο που το χασαμε

γιατί κάποιος πέρα το ότι άργησε 3 ώρες να ξυπνήσει, είχε και τη φαεινή ιδέα να κόψει από μόνος του δρόμο

και ενα αστειο που ποτε μας δεν γελασαμε
πηρα δυναμη και ειπα να τελειωσουμε
απ αυτην την καταδικη να γλιτώσουμε.

η σύνταξη και το νόημα δεν μου βγαίνουμε οπότε είπα να πω 5 random πράγματα με τα οποία θα ακουστώ υπεράνω (ήσουν τόσο τραγικός που ούτε να γελάσω δεν μπορώ), και ανεξάρτητη (άσχετο το ότι εσύ με χώρισες και εγώ είμαι στα πατώματα σαν επιληπτικό ψάρι με το τηλέφωνο πέρνοντάς 1000στή φορά μόνο για αυτό το 24ώρο)

Τι σε πιάνει και με ψαχνεις και τρελαινεσαι

γιατί μάλλον θα πήρε πολύ στα σοβαρά ότι είμαι στο Σούνιο ζωσμένη με βενζίνη και και υγραέριο μαζί με τη μάνα σου

πως τελειωσαμε μια για παντα δεν το δεχεσαι

τι σε πιανει και με ψαχνεις στα τηλεφωνα

και εσύ ρε μωρό μου, μόλις μια μέρα μου έκοψε ο ΟΤΕ τη γραμμή μέχρι να του πληρώσω τα 5-6 χιλιάρικα και πανικοβλήθηκες

σβησε με απ την ζωη σου σαν να πεθανα

μαζί και τη μητέρα σου, πράγμα που μπορεί να αποφευχθεί αν γυρίσεις πίσω μου γονυπετής ώστε να μπορέσω ΕΓΩ να σε χωρίσω