Χαλιέμαι

Α δεν μπορώ άλλο αν δεν μιλήσω. Η εγώ ή το ντουβάρι ή το Δαφνί. Ενδιάμεση κατάσταση για μένα δεν υπάρχει. Για αυτό φρόντισε να κάτσεις καλά, γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο αναγνώστη μου για να σε προφυλάξω από αυτά που θα ακολουθήσουν.
Λοιπόν, αγαπητέ μου αναγνώστη, πολλές είναι οι αμαρτίες μου και η καρδούλα μου δε θα τις αντέξει. Βασικά μία είναι αν τις συνοψίσεις, άντε τυχερός είσαι σήμερα κάνω εκπτώσεις · στο ότι γεννήθηκα. Το ότι γεννήθηκα δεν είναι τόσο η ουσία του προβλήματος αλλά το που είναι η κεντρική ιδέα. Και ναι αναγνώστη μου έχω φοβερά μεγάλο πρόβλημα που γεννήθηκα σε αυτό το μέρος της γης που λέγεται Ελλάδα. Και δεν είμαι καθόλου proud όπως η Μουτσάτσου. Δεν αντικαθιστά το παρόν κενό νοημοσύνης και δημιουργικής αυτοκριτικής το τι υπήρξε κάποτε, ούτε η μοναδικότητα της λέξης φιλότιμο. Δεν μου προσφέρει κάτι ή μάλλον σαφέστερα τίποτα. Δεν μου προσφέρει τίποτα όταν βλέπω αυτό το μεγαλείο να έχει πάει περίπατο μέχρι τη γωνία για να δει να μην ερχόμαστε. Και μάλιστα όταν αντί για αυτό υπάρχει μια αδιευκρίνιστη άρνηση, άρνηση για να πάει το οτιδήποτε καλά ή μπροστά. Δεν μου αρκεί η δικαιολογία δεν είμαστε όλοι έτσι καθόλου. Η συνισταμένη λέει άλλα, και ας λένε οι λίγες συνιστώσες ό,τι θενε. Ναι χαλιέμαι πολύ. Πάρα πολύ. Και με κεφαλαία γράμματα.
Νιώθω χάλια. Γιατί είμαι υποχρεωμένος ,λες και χρωστάω, πολλές φορές της μέρας να ακούω για Μπουυυυ Μνημόνια, για παλιογερμαναράδες και προδότες πολιτικούς και μεγάλα ξένα συμφέροντα. Καταρχάς όσον αφορά το  μνημόνιο το οποίο καλώς ή κακώς έτσι έχει, δεν είδα ποτέ ούτε να προτείνεται από κανένα σύνολο Ελλήνων πολιτών και να πει να γίνει αυτή η μεταρρύθμιση, όχι μόνο για αντιστάθμισμα, αλλά και για να ξεμπλοκαριστεί και να διευκολυνθεί και να συνεχιστεί επιτέλους η όποια ελληνική δυναμική αυτής της χώρας. Βέβαια θα μου πεις για να γίνει πρόταση από μια ομάδα σοβαρή πρέπει να υπάρξει συζήτηση. Πολιτισμένη. Όμως με ποια ακριβώς προσόντα όταν δεν υπάρχει άλλη σωστή γνώμη πέρα από τη δική μας ή, και να υπάρχει δεν έχει ακόμα μελετήσει τη δική μας. Αλλά και πως να δεχθείς ότι δεν είσαι παντού σωστός πόσο μάλλον ότι έχεις και λάθος (ανήκουστο) την παράλληλη στιγμή που φροντίζεις επιμελώς να κρύβεις τα δικά σου λάθη.
Και στο σημείο αυτό ερχόμαστε στους ναζί Γερμανούς που ζηλεύουν την ηλιόλουστη γη μας και την ιστορία που δεν έχουν, τα ξένα συμφέροντα που μοιράζονται τον ίδιο φθόνο με τους παραπάνω. Δε με ενδιαφέρουν καθόλου τι κάνουν και τι δε ξεκάνουν οι Γερμανοί που στο κάτω κάτω αυτοί κοιτάνε τη χώρα τους, κάτι που εντελώς συμπτωματικά δεν έπρεπε να κάνουμε εμείς για τη δική μας χώρα; Και ναι έχουμε πολιτικούς ρεμάλια, θα πει κανείς, που μας έφεραν εδώ και μας πρόδωσαν αλλά εμείς τους ψηφίσαμε (βασικά εγώ δεν είχα πιο πριν εκλογικό δικαίωμα οπότε το κρίμα αποκλειστικά στο λαιμό σας ) όταν τους ψηφίζαμε πόσους ακριβώς βαθμούς στραβομάρας είχαμε, ή μήπως δεν είχαμε?Γιατί ως γνωστό από το φούρναρη θα ζητήσεις ψωμί και από το μανάβη λαχανικά και φρούτα(και αν είναι ωραίος και τον ίδιο).Τι άραγε λοιπόν να ζητάει ένας ψηφοφόρος από έναν διεφθαρμένο κλεφτρόνι; ε ε ε ε ε; Πάντως όχι καραμέλες .Και τι ζητάει ένας που  δεν πάει ούτε καν να ψηφίσει  επειδή λέει θέλει την ησυχία του. Πάντως όχι έτοιμη στο πιάτο ευημερεύουσα χώρα με γαρνιτούρα ισοτιμία και ισονομία γιατί θα ναι αφελής στην καλύτερη περίπτωση αν επιλέγει να το πιστεύει αυτό
Μήπως δεν ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε να δεχτούμε ότι φταίμε κυρίως εμείς και το κράτος που φτιάξαμε; Λέω εγώ τώρα έτσι σαχλαμαρίτσες έτσι για να περνάει ο καιρό.