Αγαπητέ Ανδρέα
σου γράφω για να σου πω ότι έμαθα για την αυτοκτονία σου. Δεν μου άρεσε. Όχι τόσο το ότι το έκανες αλλά το ότι σε έφτασαν εκεί. Ποιον; Ένα παιδί μόλις 15 χρονών. Επειδή δε κάνανε γούστο το πως γεννήθηκες, κάνανε όλα αυτά. Μπορεί μετά να εμφανίστηκαν άλλοι και να σου συμπαραστάθηκαν αλλά για μένα, Ανδρέα μου, καθόλου δεν αλλάζει. Το γεγονός ότι αυτοκτόνησες δεν αλλάζει. Το γεγονός ότι επιτρέπεται σε κάποιους να οδηγούν εσένα, αυτό δεν αλλάζει. Και για αυτό, Ανδρέα, επέτρεψέ μου να σου γράψω όχι τόσο για σένα αλλά για τον κάθε Ανδρέα που ζει όσα έζησες εσύ και σκέφτεται όσα σκέφτηκες και έκανες εσύ.Συγχώρα με.
Καταρχάς, Ανδρέα, θέλω να καταλάβεις ότι δε σου αξίζει να σου φέροναι έτσι. Ειλικρινά ψάχνω και σκέφτομαι αλλά δεν βρίσκω κανέναν που να του αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά. Γιατί όλοι μας γεννηθήκαμε ίσοι. Θέλω να το καταλάβεις, δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα και αν έχεις συνηθίσει αυτές τις συμπεριφορές εσύ δε σημαίνει ότι έτσι πρέπει να σου συμβαίνει. Μη φοβάσαι και κυρίως μη ντρέπεσαι να δείξεις ότι ενοχλείσαι. Δεν πρέπει να το δεχτείς. Η πιο κατάλληλη στιγμή είναι όταν θα νιώσεις άβολα ή θα ενοχληθείς από κάποιο πείραγμα. Απάντα με ένα αστείο ή με απότομο ύφος στην αρχή μήπως έτσι πάρουν το μήνυμα και σου κάνουν αστεία που θα τα καταλαβαίνεις και συ. Πρέπει να καταλάβεις ότι εσύ βάζεις τα όρια και ότι δεν μπορεί να τα περνάει όποιος θέλει, κανείς για να μαστε πιο σωστοί.
Υπάρχουν όμως φορές, το ξέρω, που δεν καταλαβαίνουν από αυτά. Είναι και πιο πολλοί. Είναι και πιο δυνατοί, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μη φοβάσαι όμως και τότε. Βρες συμμαθητές σου, Ανδρέα, που και αυτοί τραβάνε τα ίδια από τους ίδιους. Δεν είσαι μόνος και δεν είσαι ο μόνος που δε θέλουν τέτοιες συμπεριφορές. Μόνο που πρέπει να συμπαρασταθεί ο ένας στον άλλον για να γίνει η διαφορά. Και έτσι όταν θα πάνε να κοροιδέψουν κάποιον από σας, να αντιδράσετε όλοι μαζί. Δε χρειάζεται να σας κοροιδεύουν για το ίδιο πράγμα ή να συμπαθιόσαστε. Χρειάζεστε ο ένας τον άλλον για να δώσετε τέλος σε μία συνήθεια που είναι σε βάρος σας. Δε χρειάζεται καν ξύλο, θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας. Θα φοβηθούν και μόνο από το γεγονός ότι αντιδράσατε και ότι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θένε χωρίς συνέπειες. Και έτσι θα βοηθήσεις και αυτούς που σε βρίζουν,σε δέρνουν, σε απειλούν. Ίσως γίνουν καλύτεροι άνθρωποι
Γιατί μη νομίζεις, Ανδρέα μου, ότι πολυκαταλαβαίνουν και αυτοί όλα όσα κάνουν. Είναι παιδιά(ανεξαρτήτως ηλικίας) σαν εσένα αλλά με άλλα προβλήματα με άλλες ανασφάλειες και με άλλο μεγάλωμα από το σπίτι. Έχουν και αυτοί δικαίωμα στην παιδεία, να μάθουν το σωστό διαχωρίζοντας το από το λάθος. Για αυτό να προσπαθείς πρώτα να τα λύσεις σε προσωπικό επίπεδο και πάντα χωρίς βία. Γιατί με το να προσπαθήσεις να τους δείρεις δε θα καταφέρεις κάτι άλλο από το να τους μοιάσεις και να τους πεισμώσεις περισσότερο. Και επειδή μπορεί να δυσκολευτείς με αυτούς τους χειρισμούς όποτε χρειαστείς συμβουλή για τα πως και τα τι, μη φοβηθείς να ζητήσεις συμβουλή από μεγαλύτερο είτε από γονιό, είτε από καθηγητή και γενικότερα από κάποιο άτομο που εμπιστεύεσαι. Το ότι θέλω να διαχειρίζεσαι μόνος σου τις δυσκολίες σου, Ανδρέα, δεν ισοδυναμεί με το ότι θα είσαι μόνος. Χρειάζεσαι ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν. Μην τα κρατάς όλα μέσα σου. Μίλα κάπου καρδιά μου. Κάθε άλλο παρά μόνος είσαι, γιατί υπάρχουν απείρως περισσότεροι από όσους νομίζεις που σε καταλαβαίνουν.
Αυτά είχα να σου πω, Ανδρέα, για σένα και για τον κάθε Ανδρέα. Βλέπω όμως στο προσωπάκι σου καθώς θα τα διαβάζει ένα βλέμμα αμφιβολίας σαν να λέει '' σιγά να μην αλλάξουν τόσο εύκολα''. Σε καταλαβαίνω. Και για να είμαι ειλικρινής δεν είναι εύκολο και ούτε θα αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά υπάρχουν πολύ καλύτερες μέρες για σένα που δεν είναι και τόσο μακρινές όσο νομίζεις αλλά ούτε και τόσο ουτοπικές. Πρέπει όμως να τις διεκδικήσεις και να σταθείς για τον εαυτό σου ώστε να ζήσεις και να τις δεις. Είσαι δυνατός, έχεις δύναμη και μπορείς να το κάνεις. Μη φοβάσαι να αγαπήσεις τον εαυτό σου γιατί είσαι πολύ πολύτιμος για να το αμφισβητήσεις! Σε αφήνω για τώρα, να προσέχεις.
με αγάπη
Περσέας
σου γράφω για να σου πω ότι έμαθα για την αυτοκτονία σου. Δεν μου άρεσε. Όχι τόσο το ότι το έκανες αλλά το ότι σε έφτασαν εκεί. Ποιον; Ένα παιδί μόλις 15 χρονών. Επειδή δε κάνανε γούστο το πως γεννήθηκες, κάνανε όλα αυτά. Μπορεί μετά να εμφανίστηκαν άλλοι και να σου συμπαραστάθηκαν αλλά για μένα, Ανδρέα μου, καθόλου δεν αλλάζει. Το γεγονός ότι αυτοκτόνησες δεν αλλάζει. Το γεγονός ότι επιτρέπεται σε κάποιους να οδηγούν εσένα, αυτό δεν αλλάζει. Και για αυτό, Ανδρέα, επέτρεψέ μου να σου γράψω όχι τόσο για σένα αλλά για τον κάθε Ανδρέα που ζει όσα έζησες εσύ και σκέφτεται όσα σκέφτηκες και έκανες εσύ.Συγχώρα με.
Καταρχάς, Ανδρέα, θέλω να καταλάβεις ότι δε σου αξίζει να σου φέροναι έτσι. Ειλικρινά ψάχνω και σκέφτομαι αλλά δεν βρίσκω κανέναν που να του αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά. Γιατί όλοι μας γεννηθήκαμε ίσοι. Θέλω να το καταλάβεις, δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα και αν έχεις συνηθίσει αυτές τις συμπεριφορές εσύ δε σημαίνει ότι έτσι πρέπει να σου συμβαίνει. Μη φοβάσαι και κυρίως μη ντρέπεσαι να δείξεις ότι ενοχλείσαι. Δεν πρέπει να το δεχτείς. Η πιο κατάλληλη στιγμή είναι όταν θα νιώσεις άβολα ή θα ενοχληθείς από κάποιο πείραγμα. Απάντα με ένα αστείο ή με απότομο ύφος στην αρχή μήπως έτσι πάρουν το μήνυμα και σου κάνουν αστεία που θα τα καταλαβαίνεις και συ. Πρέπει να καταλάβεις ότι εσύ βάζεις τα όρια και ότι δεν μπορεί να τα περνάει όποιος θέλει, κανείς για να μαστε πιο σωστοί.
Υπάρχουν όμως φορές, το ξέρω, που δεν καταλαβαίνουν από αυτά. Είναι και πιο πολλοί. Είναι και πιο δυνατοί, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μη φοβάσαι όμως και τότε. Βρες συμμαθητές σου, Ανδρέα, που και αυτοί τραβάνε τα ίδια από τους ίδιους. Δεν είσαι μόνος και δεν είσαι ο μόνος που δε θέλουν τέτοιες συμπεριφορές. Μόνο που πρέπει να συμπαρασταθεί ο ένας στον άλλον για να γίνει η διαφορά. Και έτσι όταν θα πάνε να κοροιδέψουν κάποιον από σας, να αντιδράσετε όλοι μαζί. Δε χρειάζεται να σας κοροιδεύουν για το ίδιο πράγμα ή να συμπαθιόσαστε. Χρειάζεστε ο ένας τον άλλον για να δώσετε τέλος σε μία συνήθεια που είναι σε βάρος σας. Δε χρειάζεται καν ξύλο, θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας. Θα φοβηθούν και μόνο από το γεγονός ότι αντιδράσατε και ότι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θένε χωρίς συνέπειες. Και έτσι θα βοηθήσεις και αυτούς που σε βρίζουν,σε δέρνουν, σε απειλούν. Ίσως γίνουν καλύτεροι άνθρωποι
Γιατί μη νομίζεις, Ανδρέα μου, ότι πολυκαταλαβαίνουν και αυτοί όλα όσα κάνουν. Είναι παιδιά(ανεξαρτήτως ηλικίας) σαν εσένα αλλά με άλλα προβλήματα με άλλες ανασφάλειες και με άλλο μεγάλωμα από το σπίτι. Έχουν και αυτοί δικαίωμα στην παιδεία, να μάθουν το σωστό διαχωρίζοντας το από το λάθος. Για αυτό να προσπαθείς πρώτα να τα λύσεις σε προσωπικό επίπεδο και πάντα χωρίς βία. Γιατί με το να προσπαθήσεις να τους δείρεις δε θα καταφέρεις κάτι άλλο από το να τους μοιάσεις και να τους πεισμώσεις περισσότερο. Και επειδή μπορεί να δυσκολευτείς με αυτούς τους χειρισμούς όποτε χρειαστείς συμβουλή για τα πως και τα τι, μη φοβηθείς να ζητήσεις συμβουλή από μεγαλύτερο είτε από γονιό, είτε από καθηγητή και γενικότερα από κάποιο άτομο που εμπιστεύεσαι. Το ότι θέλω να διαχειρίζεσαι μόνος σου τις δυσκολίες σου, Ανδρέα, δεν ισοδυναμεί με το ότι θα είσαι μόνος. Χρειάζεσαι ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν. Μην τα κρατάς όλα μέσα σου. Μίλα κάπου καρδιά μου. Κάθε άλλο παρά μόνος είσαι, γιατί υπάρχουν απείρως περισσότεροι από όσους νομίζεις που σε καταλαβαίνουν.
Αυτά είχα να σου πω, Ανδρέα, για σένα και για τον κάθε Ανδρέα. Βλέπω όμως στο προσωπάκι σου καθώς θα τα διαβάζει ένα βλέμμα αμφιβολίας σαν να λέει '' σιγά να μην αλλάξουν τόσο εύκολα''. Σε καταλαβαίνω. Και για να είμαι ειλικρινής δεν είναι εύκολο και ούτε θα αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά υπάρχουν πολύ καλύτερες μέρες για σένα που δεν είναι και τόσο μακρινές όσο νομίζεις αλλά ούτε και τόσο ουτοπικές. Πρέπει όμως να τις διεκδικήσεις και να σταθείς για τον εαυτό σου ώστε να ζήσεις και να τις δεις. Είσαι δυνατός, έχεις δύναμη και μπορείς να το κάνεις. Μη φοβάσαι να αγαπήσεις τον εαυτό σου γιατί είσαι πολύ πολύτιμος για να το αμφισβητήσεις! Σε αφήνω για τώρα, να προσέχεις.
με αγάπη
Περσέας