Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Relax


σήμερα μετά από δύο και μήνες στο Ηράκλειο επιτέλους επέστρεψα στο χωριό μου.Το έχω ειλικρινά πολύ μεγάλη ανάγκη αυτό το διάλειμμα -ανάσα μέσα σε αυτή την τρέλα που λέγεται Πανελλήνιες.Έτσι λοιπόν μετά το φροντιστήριο ετοίμασα τα πράγματά μου ,πήρα το λεωφορείο για το χωριό.Έπιασα μια θέση στο πίσω μέρος του λεωφορείου.Μέχρι να ξεκινήσει σκεφτόμουν πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός από τότε που το τέλος της χρονιάς έμοιαζε μακρινός εφιάλτης σε κοντινή πραγματικότητα.Βέβαια τώρα πια έχω πάψει να σκέφτομαι τις Πανελλήνιες σαν το τέλος του κόσμου παρά σαν τον (οδυνηρό)προθάλαμο για το καλοκαίρι που αν όλα πάνε καλά  θα το περάσω με το εξής :πρόγραμμα δουλειά(γιατι no money not even pethanei ποσο μάλλον διακοπάρεν)-ύπνος-παραλία-έξω.Κάπως έτσι με ψιλοπήρε ο ύπνος στο λεωφορείο και (ευτυχώς)ξύπνησα όταν έπρεπε γιατί αλλιώς θα ξυπνούσα σε κανένα ξέφωτο όπου όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται δεν προσφέρεται να το περάσεις μόνος πεινασμένος και ξεπαγιασμένος με μία τσάντα στην πλάτη  .

Όταν έφτασα (στο χωριό) είχε ήδη βραδιάσει.Ρούφηξα λίγο καθαρό (και κυρίως ήσυχο) αέρα και προχώρησα για το σπίτι κι αφού απέφυγα με φοβερή μαεστρία να μην με πλακώσουν ο Ρεξ και η Ήρα (οι λύκοι μας) άνοιξα την πόρτα και μπήκα.Αφού τακτοποιήθηκα και ησύχασα έστρεψα το βλέμμα  μου στο παράθυρο της σάλας και είδα την απόλυτη ηρεμία της νύχτας στην οποία βρίσκεται το χωριό τέτοια ώρα.Τα φώτα κάποιων σπιτιών και της κεντρικής (γιατί έχουμε 3 πανάθεμά μας)εκκλησίας σχίζανε το κατά τα άλλα απόλυτο σκοτάδι αφήνοντας να φανεί η απόλυτη ακινησία του τοπίου με τα ελαιόδεντρα να κυκλώνουν το χωριο.Με αυτή την εικόνα χαλάρωσαν τα νεύρα μου που είχαν γίνει σμπαράλια με το διάβασμα και το άγχος






Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Εσείς στρατολογηθήκατε?

Χθες το πρωί είπα να την ξεσκάσω  από το σχολείο και μιας και που είχα μόνο μία ώρα κατεύθυνση πήγα στο στρατολογικό μαζί με κάτι φίλους μου.Λοιπόν φτάνουμε κατά τις 11, εγώ να έχω αλλάξει 111 χρώματα για ευνόητους λόγους.Έτσι μόλις μπήκα κάπως σφιγμένος στο γραφείο προσπάθησα να τελειώσω το δυνατόν γρηγορότερο.

Όσα ακολούθησαν ήταν απόσπασμα ονείρου θερινής νυκτός.Ο στρατιωτικός με τα πολιτικά που ανέλαβε να με καταγράψει ήταν αρκετά χαλαρός για. δεδομένα στρατούΠερίμενα μάλιστα 8 λεπτά για να συννενοηθεί με το φίλο για τη βραδινή έξοδο στην οποία θα γνώριζαν κάτι 'κουκλάρες' .Μετά απο αυτά τα λεπτά κάθεται , επιτέλους, και μου ζητάει την ταυτότητά μου.Σε κάποια φάση με ρωτάει για το ύψος μου και το βάρος μου!Αυτός που ήθελε να  ξέρω εγώ(εντάξει το ύψος) το βάρος μου?Τέλοσπάντων πάω να σηκωθώ για να ζυγιστώ και πριν καλά καλά σηκωθώ τον ακούω να λέω 'χμ λοιπόν είσαι 1.70 άρα θα είσαι 71 κιλά(ντο'ι'νκ).Ευτυχώς η κωμωδία δε συνεχίστηκε γιατί δε χρειάστηκε  να αναφέρω άλλα στοιχεία.Πήρα το χαρτί της στρατολογίας και όξω πόρτα.Κάπως έτσι λοιπόν τελείωσε η πρώτη μου επαφή με το στρατό

Μετά κατεβήκαμε στο λιμάνι και μπήκαμε στον Κούλε. Αν και έχω έχω πάει πάρα πολλές φορές στον Κούλε ,ωστόσο κάθε φορά που μπαίνω έχω την ίδια ακριβώς εντύπωση; τη μετάβαση σε μια άλλη εποχή.Κλείνω τα μάτια μου και νομίζω ότι ακούω τις μπότες των Βενετσιάνων να ηχούν στο πλακόστρωτο.

Αφού λοιπόν είδαμε λίγο το χώρο ανεβήκαμε πάνω στην οροφή και η θέα που είδαμε απτίς επάλξεις του φρουρίου ήταν έτσι


Η αλήθεια είναι ότι το μυαλό μου σε αυτό ξέφυγε απτήν πραγματικότητα και για λίγα λεπτά έζησα σαν σε όνειρο (δεν ξέρω αν το έχετε νιώσει πάντως είναι σαν να χορεύεις πάνω στα σύννεφα ).Κάτσαμε εκεί για μερικά λεπτά απολαμβάνοντας τη θέα ενώ μιλούσαμε και μετά πήγαμε στο κέντρο και από εκεί γυρίσαμε στα σπίτια.

Τώρα με παρέα αυτή την ανάμνηση διαβάζω για το σχολείο-φροντιστήριο (μας έχουν βάλει τόσα που θα είναι θαύμα αν τα προλάβω όλα μέσα στο 4ήμερο).

2μήνες ακόόόοομα

Επομένως καλή διασκέδαση (γιατί εγώ δεν...)

και ένα vid για να ανεβεί η dancy διάθεση