Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

An era ends;a new one on its way

doorado.eu
Τελικά βγήκαν τα αποτελέσματα,για την ακρίβεια οι καταδύσεις για την ολυμπιάδα,πέρασα στη φιλολογία με πολύ καλή κατάταξη και επίσημα πλέον έχω αφήσει την σχολική ηλικία πίσω μου οριστικά.Σε λίγες βδομάδες γίνομαι κιόλας 18-ένας ενήλικας με πλήρη πολιτικά δικαιώματα
To καλοκαίρι τελείωσε πια και το φθινόπωρο θα με βρει σε μια νεα ανεξάρτητη ζωη εντελώς διαφορετική, πρωτόγνωρη σε σχέση με τα μέχρι τώρα δικά μου δεδομένα.Τα πάντα αλλάζουν και δεν ξέρω αν θα μείνει τίποτα πια στη θέση του.Ο εαυτός μου μεγαλώνει και νομίζω πως παρα το ότι με ξενίζει αρχίζει να μου αρέσει.
Τώρα πλέον θα πρέπει να αναλαμβάνω ολόκληρο το κόστος των πράξεων και όχι απλά δε βγεις το σάββατο έξω ή δε θα φας γλυκό σήμερα.Τα λάθη μου-βλακείες μου θα τα πληρώνω μέχρι τελευταίας αλλά τουλάχιστον δικά μου
Ένα απτα καλά όμως αυτής της ζωής είναι ότι έχω πολλά να κάνω ακόμα.Μια ολόκληρη ζωή .Και δεν εννοώ μόνο στιγμές που δεν έχω ζήσει ακόμα αλλά κυρίως πράγματα που δεν έχω καταφέρει και άλλα που δεν έχω βελτιώσει σε βαθμό που να είναι χρήσιμα ή και ικανοποιητικά.Όσο ζω θα μαθαίνω και θα προχωράω μπροστά για αλλού  συνέχεια για να γεμίσει κάπως ο νέος μου εαυτός μου.Ή καλύτερα έτσι ελπίζω,έτσι θέλω να είναι η ζωή μου.Πολλά νησιά πολλά βουνά πολλά μονοπάτια
Και κάπως έτσι ανατέλλει


Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

UOMINI ADDOSSO

Γιατί όπως και να το κάνουμε είμαστε κομματάκι γουρούνια ώρες ώρες όπως λέει και το τραγούδι :p


Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Strike a pose

Όταν ήμουν μικρός στα μαθηματικά μαθαίναμε απλά και ωραία πράγματα.Ανάμεσα σε αυτά ήταν οι διαστάσεις.Μας έλεγε η ξανθιά δασκάλα μας με τα όχι και τόσο χρυσά μάτια ότι η γραμμή που τραβάμε με τα μολύβια μας έχει μια μόνο διάσταση,τα τετραγωνάκια και τα κυκλάκια δύο , ο κύβος,τα ζωάκια και οι άνθρωποι τρεις.
Όμως η κυρία μας δεν φρόντισε να μας εξηγήσει για τις εξαιρέσεις ότι δηλαδή τα αγοράκια δεν φιλάνε μόνο κοριτσάκια, ότι 1+1 δεν κάνει πάντα 2.Γιατί ως γνωστό ο Μάκης μπορεί να φιλήσει και το Νάσσο εκτός απτην Ελενίτσα,1+1 κάνει ενίοτε  και 3 και τέσσερα παιδιά

Έτσι λοιπόν απροετοίμαστος και αμάθητος ήρθα αντιμέτωπος με τη θύελλα των μοντέλων.Η θύελλα αυτή που ο Μποφόρ δεν μπόρεσε να την κατατάξει στην κλίμακα του καταπατά θεμελιώδεις κανόνες των επιστημών και της λογικής και γενικότερα οτιδήποτε άτυχο βρεθεί στο δρόμο τους.Έτσι λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες όταν είδα τις μοντέλες έμαθα με τον πιο βάναυσο τρόπο ότι υπάρχουν άνθρωποι με δύο η και με μία διάσταση (τις υπόλοιπες τις χάσανε στη δίαιτα επί διαίτης).που το φως περνά απο μέσα τους και που λειτουργούν και άνευ εγκεφάλου.Ένα ολόκληρο σύστημα αξιών και γνώσεων κατέρρευσε σε δευτερόλεπτα μπροστά μου και έκτοτε τα έχασα πήρα το 'στραβό' το δρόμο και έκτοτε...
Ας μη σας ταλαιπωρώ όμως με τα προσωπικά μου δράματα(λέμε τώρα...)

Ξεπερνώντας το αρχικό σοκ και εξοπλίζοντας τον εαυτό μου με τόλμη και  παρρησία  όρμηξα στους αγώνες για να μελετήσω αυτή την παράξενη ράτσα.Μετά από πολλά χρόνια διατριβής στην ανθρώπινη ανοησία και με επίτιμους συνεργάτες τους συμμαθητές μου που γνώριζαν επισταμένως τα οικοσυστήματα στα οποία συχνάζουν αυτά τα ζώα(Κολωνάκι,δελτία του star) μπορώ να σας παρουσιάσω αναλυτικά τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας.

Καταρχάς τι σόι έρευνα θα ήταν αν δεν προχωρούσαμε σε έναν ορισμό.Μοντέλο ή ανθρώπινη γλάστρα σκουπόξυλου είναι η γυναίκα και καμιά φορά και άντρας που περπατούν επί της πασαρέλας.Αυτός ο ορισμός που θα σήκωνε κάγκελο τις τρίχες κάθε αξιοπρεπούς επιστήμονα(καιρός για ξύρισμα άλλωστε,) είναι ο πληρέστερος που μπορεί να δοθεί για αυτή τη φυλή.Γιατί συνήθως μόνο το περπάτημα επί της πασαρέλας γνωρίζουν να κάνουν.Γιατί όπως και να το κάνουμε το περπάτημα σε μια πασαρέλα θέλει και μια α τέχνη.Δεν γίνεται απερίσκεπτα όπως όπως σαν μια βόλτα στην Ερμού.

Αρχικά η δουλειά του μοντέλου ήταν να υποκινεί τη δημιουργικότητα του καλλιτέχνη με στόχο να πετύχει το δυνατό καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.Αργότερα λόγω έντονης απουσίας σοβαρών καλλιτεχνών στο χώρο του εύκολου χρήματος η δουλειά τους μετεξελίχθηκε σε κινούμενη ταπετσαρία κυριολεκτικά.Τα ελάχιστα μοντέλα που απέφυγαν τη γενοκτονία του χρήματος φυλάσσονται σε προσεκτικά διαλεγμένα τάπερ για να μη χαλάσουν και αυτά

Έπειτα ένα άλλο ευρέως δυνατό χαρακτηριστικό αυτής της ράτσας είναι η ιδιαίτερη παιδεία και ανεπτυγμένη ευαισθησία που έχουν με πολύ κόπο και μεράκι αναπτύξει.Γιατί φίλτατε αναγνώστη μπορεί να βλέπεις  τις μοντέλες να μιλάνε για διάφορα θέματα πολιτικής  και να προσπαθείς να προφυλακτείς από τις αδέσποτες που ρίχνουν όμως έχουν και αυτές την αχίλλειο πτέρνα.Για κοιτάξτε στην απέναντι Ιταλία πόσα μοντέλα χύνουν..ιδρώτα και όχι μόνο για να μπουν στο Κοινοβούλιο.Πέρα όμως αυτού αν μιλήσεις με ένα μοντέλο για πάνω από 15 λεπτά μαζί με το βραβείο γκίνες θα πάρεις και μια κατάθλιψη ναα με το συμπάθειο.Γιατί όπως και να το κάνεις η ζωή ενός μοντέλου είναι σπαρμένη από τα εμπόδια.Κυτταρίτιδα,γόβες στιλέτο,κορμί κρεμάστρα,τα νέα είδη μπότοξ που σου επιτρέπουν να δείχνεις 25 χρόνια ανεκφραστικότερη και τρομακτικότερη για τα παιδιά κάτω των 15

Όχι κύριος τα μοντέλα ζουν μια ζωή γεμάτη πόνους και δυστυχίες και αν μέχρι τώρα αντιμετώπιζες το όλο θέμα επιπόλαια έπραξες πολύ κακώς,κάκιστα μη πω χΟΙροιστα

Ένα άλλο αξιοθαύμαστο χαρακτηριστικό στα μοντέλα είναι το φαινόμενο του ιδιόμορφου μαγνητισμού.Γιατί κακά τα ψέμματα όταν θα δει ο οποιοσδήποτε κοινός θνητός από μας ένα μοντέλο,δεν μπορεί θα το προσέξει.Το θέμα βέβαια είναι ότι δεν τα προσέχουμε με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια κίνητρα.Για παράδειγμα οι γυναίκες(straight και μη) τις κοιτάζουν με μανία μέχρι να εντοπίσουν ένα σπυράκι,ένα κομμάτι κυτταρίτιδα,ένας λεκές έτσι ώστε όταν θα βγουν με παρέα να πουν 'Μα μη μου λέτε για την Τζούλια,σιγά τη γυναίκα!Αν η γυναίκα δεν έχει καμπύλεςςς τι να τη κάνεις' 'Άσε δε που το μαλλί της έχει αρχίσει να πέφτει και δε σκάει ούτε ένα χαμόγελο'.Και δεν έχει καμία μα καμία απολύτως σημασία το αν η πρώτη λεγάμενη έχει διαστάσεις 4χ4 ενώ η άλλη έχει σώμα εθνικό δρυμό και ένα χαμόγελο μα τι χαμόγελο (για να σε πατήσει τρένο πιο μετά δηλαδή) .Οι άντρες χωρίζονται σε δύο γενικές κατηγορίες όταν παρατηρούν ένα μοντέλο ; σε ετερό και σε γκέι(μα σε τι άλλο).Οι πρώτοι έχουν μια εντελώς ουμανιστική προσέγγιση της όλης διαδικασίας του στύλ:'αυτή πηγαίνει ασορτί στο νέο μου καμπριολέ'.Όσον αφορά τους ομοφυλόφιλους υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι ζηλεύουμε τις γυναίκες γιατί τις ζηλεύουμε που ό,τι και να κάνουμε όσο και να τις μιμούμαστε πάντα θα είναι καλύτερες.Λάθος-ΜΕΓΑ λάθος.Και αυτό γιατί το μπογιάντισμα νυχιών  το πετυχαίνουμε πολύ καλύτερα χάρη στις καλές μας νεράιδες.Έτσι λοιπόν οπως καταλαβαίνετε εμείς τα άτομα της lgtb κοινότητας δεν έχουμε καμία απολύτως έχθρα με τις μοντέλες..Αντίθετα προσπαθούμε να τους συμπαρασταθούμε στις δυσκολίες που η ζωή τους σπέρνει.Αυτές άλλωστε επέλεξαν να είναι αυτό που είναι?Άλλωστε το gossip,για να χρησιμοποιούμε και διεθνείς όρου, δεν έχει καμία αξία αν λερώνεις και το δικό σου γάντι.Άλλο αέρα και πρεστιζ σου δίνει το να πεις τον άλλον ΤΟ καημέΝΟ δεν φταίει που το μυαλό του είναι περιορισμένων δυνατοτήτων και που το ego του το οδηγεί σε πνευματική και νοητική διάλυση.Αλλά κατά τα άλλα ΤΟ πονάω το κακορίζιΚΟ

Εντελώς αθώα πράγματα δηλαδή.Αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια της κατανόησης προς τον συνάνθρωπο και για χάρη του κουτσομπολιού με τον έτερο συνάνθρωπο
Σημείωση: Προσέξτε καινοτομία αυτού του νέου μοντέλου μοντέλου.Μιλάμε επανάσταση στις επόμενες γενιές κοιλοτήτων.Σε μία και μόνο κοιλότητα χωράει εγκέφαλος σφηνάκι και ο υπόλοιπος χώρος είναι ειδικά διαμορφωμένος ώστε η μοντέλα να μπορεί άνετα να τοποθετεί το περίπτερο μαζί με τον περιπτερά(ο δεύτερος για ρεζέρβα;μη σκάσει... λάστιχο και μείνουν ξεκρέμαστες)


Βέβαια ένα απτά πιο βάρβαρα βασανιστήρια που υφίστανται τα μοντέλα είναι οι λεγόμενες πασαρέλες.Και στο σημείο αυτό όχι μόνο για να συμπληρώσουμε τον ορισμό της πασαρέλας για περαιτέρω εμβάθυνση του όρου του μοντέλου αλλά και να μάθει επιτέλους ο κόσμος....
Γιατί όχι αγαπητέ μου αναγνώστη δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε τέτοιο αίσχος( η άγνοια μας για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ώστε να μην έχουμε ούτε καν διαισθανθεί το παραμικρό για τον τριτοκοσμικό τρόπο διαβίωσης των μοντέλων.Όπως και να γίνει όμως το να μην ξέρεις τα πολιτικά εγκλήματα που συμβαίνουν στην Αραβία πάει και έρχεται;αλλά το να μην ξέρεις τον Γολγοθά που βιώνει η γλάστρα της κρεμάστρας  είναι απαράδεκτο και θα χαλάσει το 3 μπότοξ μου απτη στενοχώρια και δεν κάνει
Συνεπώς, πασαρέλα είναι ένας μακρύς μακρύς ατελείωτος διάδρομος όπου τα μοντέλα υποχρεώνονται να τον περπατήσουν με ένα περπάτημα που θυμίζουν τις παρελάσεις του Μεταξά φορτωμένες με ρούχα τα οποία έχουν ειδικά σχεδιαστεί σε περίπτωση που κάποια/ος θελήσει να δραπετεύσει να μην μπορέσει να πάει μακρυά και που να ψάχνεις καινούργια θύματα βραδιάτικα.Επομένως με αυτόν τον τρόπο Εβραίοι κομμουνισταί,μασόνοι ,γκέι στυλίστες και άλλα συνωμοτικά στοιχεία εφαρμόζουν στα μοντέλα αποτρόπαια βασανιστήρια μέσα στο χώρο της πασαρέλας
βασανιστήρια σε δύο φάσεις
ο γνωστός τεχνητός πνιγμός τον οποίον μιμήθηκαν αργότερα οι πράκτορες του FBI
Βασανιστήριο με τον κωδικό- όνομα: αγάπη μου σουρωτήρι


.Ένα απτα πλέον χαρακτηριστικότερα είναι το βάδισμα του μοντέλου.Αυτό το βάδισμα μιμείται το κούνημα της ξεχαρβαλωμένης βάρκας της Τασίας και σε συνδυασμό με το βλέμμα παγοθήκη προκαλεί τέτοιο απερίγραπτο πόνο που όσοι παρακολουθούν την πασαρέλα παθαίνουν ένα νέρβους κολλάπσιον ολόδικό τους.Και για αυτό καθώς βγαίνουν μονολογούν μέσα σε αυτή την τουςπαράνοια 'Έξοχο''Φοβερό''Θα τα αγοράσω με το κιλό''Αυτό είναι τέχνη''c'est l'orange' και άλλα πολλά.Τα δε μοντέλα εκεί που ήξεραν το να λόλα ένα μήλο πάει το μυαλό χάνει κάθε ειρμό και ο σουρεαλισμός μιλάει από μόνος του(χωρίς καλλιτεχνική παραγωγή). καθώς βλέπουν ψευδαισθήσεις ότι έγιναν ξαφνικά με δύο βήματα και φωτογραφίες σημαίνοντα πρόσωπα της κοινωνίας.Σαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ένα πράγμα.
Έτσι  από τα ληγμένα και τις ψηλοτάκουνες ταλαιπωρίες το μυαλό των μοντέλων αερίζεται επικίνδυνα σε βαθμό να αποτελούν δημόσιο κίνδυνο για την πνευματική υγεία και ισορροπία των υπόλοιπων ανθρώπων.Και για αυτό θα πρέπει να δείξετε κατανόηση μεν αλλά παράλληλα να φυλάγεστε απτην ...λαίλαπα των μοντέλων








Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Μεγάλη η χάρη της

Εγώ και η εκκλησία ουδέποτε είχαμε πολύ καλές σχέσεις.Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι όταν πήγαινα στο σπίτι του παππού στο χωριό ο παπάς μας χτύπαγε την καμπάνα απτις 6και κάτι (;) και έβαζε στο μεγάφωνο τη θεία λειτουργία.Συγγνώμη δεν ξέρω για σας αλλά δίνω μια κάποια(έστω και λίγη) προτεραιότητα για τον ύπνο μου παρά για τη σωτηρία της ψυχής μου.

Βέβαια η βεντέτα αυτή έχει και συνέχεια...

Όταν ήμουν μικρός η μητέρα μου με είχε στείλει στης θείας μου της Λίτσας να μείνω για μια δυο μέρες.
'Ωραία ,λέω εγώ,θα παίξω με τη Μαιρούλα '
Έλα όμως που αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι ήταν μια γιορτή μιας αγίας και έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πάμε για να μην παρεξηγήσει η αγία και με τι μούτρα τώρα θα την έβλεπε στις πύλες της παράδεισος.Άλλωστε είχε και τα αρθριτικά της είχε και ένα χεράκι βοηθείας απτην αγία θα βοηθούσε την όλη κατάσταση (ο γιατρός δεν παίζει κανένα μα κανένα απολύτως ρόλο πάνω σε αυτό το θέμα.Η αγία ξέρει...)  .Και έτσι κατά το χάραμα ακόμα η γλυκύτατη θεία μου με ξύπνησε με φωνή υπολοχαγού
'Ακούκο ξύυυυυπνα θα χάσουμε τη λει-του-ργία
για τη λειτουργία δε ξέρω τα αυτιά και τον ύπνο μου σίγουρα τα έχασα.Ντύνομαι τρώω πρωινό μου ετοιμάζομαι και ξεκινάμε  εγώ η θεία η Μαιρούλα και η Τούλα για την εκκλησία ας την πούμε  η αγία Αμυγδαλή η Καλαματιανή.Και αφού η θεία χαιρέτισε τη μισή ενορία κάτσαμε

Λίγο το γεγονός ότι είχα σηκωθεί πολύ πιο νωρίς από ότι ξυπνάει συνήθως ένα παιδί που δεν έχει καν διψήφιο αριθμό ηλικίας λίγο το ότι βαριόμουνα απίστευτα μιας και δεν έπιανα καν τα τεκταινόμενα λίγο το θυμάρι με πήρε ο ύπνος.Στην αρχή η θεία δεν πήρε χαμπάρι καθώς νόμιζε ότι απλά στήριζα το κεφάλι μου πάνω της.Μόλις όμως  άλλαξα πλευρό η θεία αντιλήφθηκε ότι την ιερή τούτη στιγμή το καμάρι της ξαδέρφης της είχε ρίξει τρικούβερτο ύπνο και μόνο που δε ροχάλιζε.Καλά το τι άκουσα,ή μάλλον τι δεν άκουσα απτήν αγαπητή θεία

Και όπως καταλαβαίνετε στη θεία Λίτσα πηγαίνω όταν δεν υπάρχει κάποια 'μεγάλη' γιορτή ή όταν έχω μια καλή δικαιολογία για να αποφύγω (δεν έχει λειτουργία after?)

Και όμως είχε και συνέχεια...ω ναι

Μετά απο μερικά χρόνια ξαναπήγα εκκλησία πάλι με τη θεία Λίτσα αυτή τη φορά στον Άγιο Μηνά
δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά όσο πιο μεγάλη είναι μια εκκλησία τόσο πιο υπερπαραγωγή ντύνονται οι πιστοί.Γιατί πώς αλλιώς θα δείξει η Σούλα,η Μούλα και η Κούλα(όχι αυτή) το καινούργιο της τραπεζομάντιλο αν δεν το φορέσει πάνω της?Πώς αλλιώς θα δείξει ότι είναι φοβερή νοικοκυρά,χριστιανή και πατριώτισσα αν τις Κυριακές ή σε μεγάλες γιορτές δεν δείξουν την ευλάβεια τους με το μεγάλη η χάρη του και παράλληλα θάβοντας τους άλλους σαν πτωχούς συγγενείς ή αναρχοκομμουνιστάς?


Αχ Λίτσα μου τι ωραία σκουλαρίκια είναι αυτά που φοράς σήμερα.Και ποιο είναι αυτό το μικρό αγοράκι που είναι μαζί σου(εξώγαμο εξώγαμο;;;;)
-Α αυτός είναι ο Περσέας ο μικρός γιος της ξαδέρφης μου της Δανάης.A αυτά τα πήρα 300.000δρχ κοψοχρονιά(άσχετο το ότι τα πήρα απτη λαϊκή αλλά πώς θα σου δείξω ότι εγώ είμαι πλούσια).Και εσύ για τη γιορτή της Οσίας Μαρίας της  Αιγύπτιας  μεγάαλη η χάρη της.Τάμα Τουλίτσα μου? (για πες να μαθαίνουμε δηλαδή εντελώς κουτσομπολίστικα-
-Μπα για τη γιορτή της Αγίας ήρθα και εγώ μεγάλη η χάρη της (σιγά μη σου πω καρακάξα να με λέει αύριο η Λαμπίρη)

και μετά αφού δοξολόγησε την οσία(βοήθεια της) και παράλληλα αντάλλαξε πυρά με την πλησίον της ως καλή χριστιανή πήγε να βρει θέση για να υμνήσει με ευλάβεια την οσία.Με την ίδια ευλάβεια που λίγα χρόνια πριν είχε βγάλει πρακτικά απτή μέση την αδερφή της απτή μοιρασιά της περιουσίας και το ίδιο πάθος που ρητόρευε για το πως οι αλλοδαποί γενικώς ρυπαίνουν την Ελλάδα

Γιατί εδώ ακριβώς είναι το θέμα μου με την εκκλησία.Πάντα θα τους δεις στους χώρους της εκκλησίας και γενικά σε δημόσιους χώρους να το παίζουν σεμνοί και απόστολοι του μηνύματος της αγάπης και της αδελφοσύνης.Όμως στη δικιά τους ζωή  ξεχνούν αμέσως όλους τους κανόνες αγάπης σεμνότητας και ελέους και γίνονται τρισχειρότεροι από τον πιο τιποτένιο αμαρτωλό΄.Γιατί ξέρουν ή μάλλον καλύτερα πιστεύουν ότι ο Κύριος εντυπωσιασμένος θα τους συγχωρήσει απτά πολλά τους Ωσαννά ξεχνώντας ότι οι προσευχές ανθρώπων ταλαιπωρημένων δεν ακούγονται και πεθαίνουν με το παράπονο ότι ο Κύριος τους εγκατέλειψε.Μέσα στην υποκρισία τους δεν θυμούνται ή  δε θέλουν να θυμούνται την εφαρμογή της διδασκαλίας του να αγαπάς αληθινά και όχι να μαχαιρώνεις τον άλλον την ώρα που τον αγκαλιάζεις

άντε και λίγη μουσική γιατί ψυχοπλακωθήκαμε.Πάμεεε ψυχές (χριστιανικά πάντα)


Σάββατο 13 Αυγούστου 2011

Waking up in....?


                                                    photo.net

Ε-Ρ-Ω-Τ-Ε-Υ-Τ-Η-ΚΑ και στην τρελα το έχω ρίξει
τσιρίζει το ξυπνητήρι μου αλλά εγώ ασυγκίνητος. Ποιος άλλωστε θέλει να τον ξυπνάνε στις 5:30 για να κατέβει όλο το Ηράκλειο για να πάρει το λεωφορείο?Λοιπόν όταν θες να προλάβεις το μοναδικό λεωφορείο για το σπίτι σου που φεύγει χάραμα τότε ναι.
Αλλά λίγο ότι είχα πιει ένα το μοχίτο το οποίο αποδείχθηκε αρκετά δυνατό λίγο ότι κοιμήθηκα αρκετά μετά τα μεσάνυχτα, η Κοκκίνου τζάμπα ούρλιαζε πάνω απτό κομοδίνο για τους έρωτες της(ευτυχώς η γιαγιά δεν ακούει καλά αλλιώς....)
Όταν άνοιξα τα μάτια μου το κινητό έδειχνε περήφανα εφτά και τέταρτο.Πάει το λεωφορείο
Το αποτέλεσμα ήταν ότι έπρεπε να πάρω δύο λεωφορεία για να φτάσω κάπου στα 8 χιλιόμετρα πριν απτό σπίτι .Στην αρχή έκανα το μοιραίο λάθος να υπολογίσω στο auto stop.Έλα όμως που δεν πέρασε κανείς ούτε για αστείο από εκεί.Έτσι άρχισα να προχωράω και να προχωράω....Με τα πολλά κατάφερα και έφτασα σπίτι αφού ήμουν τυχερός τελικά και πέτυχα έναν γνωστό μου και με άφησε σε μια απόσταση που ήταν λογικό να περπατήσεις και να γυρίσεις.Αφού όμως πρώτα μου βγήκε η ψυχή με το να περπατάω μια ατελείωτη ανηφόρα που δε σου φαίνεται σπουδαία όταν είσαι με το αυτοκίνητο ...αλλά με τα πόδια είναι μαρτύριο.

Όμως το μαρτύριο της προηγούμενης μέρας στο Ρέθυμνο δεν συγκρινόταν.Εγώ να περπατάω την μία μέχρι την άλλη άκρη της πόλης με το χάρτη στο χέρι και η μάνα μου με μία εφημερίδα αγγελιών να διαβάζει διευθύνσεις και να τρέχουμε από περιοχή σε περιοχή από σπίτι σε σπίτι.Ο πατέρας μου ήταν για τις διαπραγματεύσεις γιατί ομολογουμένως και όπως φάνηκε στην πορεία ήμουν τελείως άσχετος με αυτές τις διαδικασίες.Έλα όμως που μια απτίς συμβουλές ήταν να μη δείχνω ότι μου αρέσει το σπίτι και ότι είμαι κουρασμένος γιατί τότε ο ενοικιαστής θα το 'εκτιμήσει' δεόντως.Έτσι λοιπόν αυτό συνεπαγόταν εύλογα ότι δεν έπρεπε να καθόμουν καθόλου μα καθόλου.Αυτό στην αρχή δεν σου φαίνεται κακό αλλά μετά από πολλές -πολλές ώρες περπάτημα βλέπεις καρέκλα και σου έρχεται να την φιλήσεις και να περάσεις την αιωνιότητα μαζί της(και κάπως έτσι λοιπόν γίνονται οι γάμοι).

Στο τέλος όμως και μετά από αρκετή ταλαιπωρία βρήκα μια ωραία γκαρσονιέρα σε ανθρώπινη τιμή.Έτσι λοιπόν όταν γυρίσαμε εγώ και για κάποιους άλλους λόγους ήμουν έτοιμος να πέσω σε οποιαδήποτε γωνία να κοιμηθώ.Και εκεί που πήγα να αγκαλιάσω τον καναπέ και την τηλεόραση
μου έρχεται το μήνυμα
\
Έλα μπορείς να έρθεις για κανένα ποτό; θα είναι και οι άλλοι Δ.

Και κάπως έτσι βρέθηκα από διαμελισμένος να συγκεντρώνω κομμάτια και να κατεβαίνω κέντρο σε μια καφετέρια-μπαρ και να τα  τσούζουμε και να λέμε κάθε λογής βλακεία και σοβαρότητα.Για το πότε εξαφανίστηκε η κούραση δεν έχω ιδέα

Και που λέτε μετά πήγαμε θερινό το οποίο σαν καλοί 'πολίτες' το είδαμε από πάνω απτά τείχη(κοινώς δεν πληρώσαμε εισιτήριο τα γουρούνια).Η ταινία ήταν το τραγουδώντας στη βροχή.Λίγο χαζοχαρούμενο και το σενάριο ήταν χορεύουμε και τραγουδάμε γιατί χανόμαστε κατάσταση αλλά το καταδιασκεδάσαμε!!

Έτσι αναπλήρωσα τα άγχη για το τι θα γίνει τώρα με μοχίτο , λίγα πατατάκια και μια ταινία πάνω στα τείχη.

Τελικά όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.Η ζωή προχωράει και χρειάζεται κέφι.Πάντα θα αλλάζουν οι εποχές και μέσα και έξω.Αλλά πάντα όσα λεωφορεία και αν χάσεις όσες άγνωστες διαδρομές και να υπάρχουν πάντα υπάρχει μια στάση για καφέ