Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Για τον κάθε Ανδρέα (για τη voice up)

Αγαπητέ Ανδρέα

σου γράφω για να σου πω ότι έμαθα για την αυτοκτονία σου. Δεν μου άρεσε. Όχι τόσο το ότι το έκανες αλλά το ότι σε έφτασαν εκεί. Ποιον; Ένα παιδί μόλις 15 χρονών. Επειδή δε κάνανε γούστο το πως γεννήθηκες, κάνανε όλα αυτά. Μπορεί μετά να εμφανίστηκαν άλλοι και να σου συμπαραστάθηκαν αλλά για μένα, Ανδρέα μου, καθόλου δεν αλλάζει. Το γεγονός ότι αυτοκτόνησες δεν αλλάζει. Το γεγονός ότι επιτρέπεται σε κάποιους να οδηγούν εσένα, αυτό δεν αλλάζει. Και για αυτό, Ανδρέα, επέτρεψέ μου να σου γράψω όχι τόσο για σένα αλλά για τον κάθε Ανδρέα που ζει όσα έζησες εσύ και σκέφτεται όσα σκέφτηκες και έκανες εσύ.Συγχώρα με.
  Καταρχάς, Ανδρέα, θέλω να καταλάβεις ότι δε σου αξίζει να σου φέροναι έτσι. Ειλικρινά ψάχνω και σκέφτομαι αλλά δεν βρίσκω κανέναν που να του αξίζει μια τέτοια συμπεριφορά. Γιατί όλοι μας γεννηθήκαμε ίσοι. Θέλω να το καταλάβεις, δεν είναι αυτονόητο. Ακόμα και αν έχεις συνηθίσει αυτές τις συμπεριφορές εσύ  δε σημαίνει ότι έτσι πρέπει να σου συμβαίνει. Μη φοβάσαι και κυρίως μη ντρέπεσαι να δείξεις ότι ενοχλείσαι. Δεν πρέπει να το δεχτείς. Η πιο  κατάλληλη στιγμή είναι όταν θα νιώσεις άβολα ή θα ενοχληθείς από κάποιο πείραγμα. Απάντα με ένα αστείο ή με  απότομο ύφος στην αρχή μήπως έτσι πάρουν το μήνυμα και σου κάνουν αστεία που θα τα καταλαβαίνεις και συ. Πρέπει να καταλάβεις ότι εσύ βάζεις τα όρια και ότι δεν μπορεί να τα περνάει όποιος θέλει, κανείς για να μαστε πιο σωστοί.
  Υπάρχουν όμως φορές, το ξέρω, που δεν καταλαβαίνουν από αυτά. Είναι και πιο πολλοί. Είναι και πιο δυνατοί, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μη φοβάσαι όμως και τότε. Βρες συμμαθητές σου, Ανδρέα, που και αυτοί τραβάνε τα ίδια από τους ίδιους. Δεν είσαι μόνος και δεν είσαι ο μόνος που δε θέλουν τέτοιες συμπεριφορές. Μόνο που πρέπει να συμπαρασταθεί ο ένας στον άλλον για να γίνει η διαφορά. Και έτσι όταν θα πάνε να κοροιδέψουν κάποιον από σας, να αντιδράσετε όλοι μαζί. Δε χρειάζεται να σας κοροιδεύουν για το ίδιο πράγμα ή να συμπαθιόσαστε. Χρειάζεστε ο ένας τον άλλον για να δώσετε τέλος σε μία συνήθεια που είναι σε βάρος σας. Δε χρειάζεται καν ξύλο, θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας. Θα φοβηθούν και μόνο από το γεγονός ότι αντιδράσατε και ότι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θένε χωρίς συνέπειες. Και έτσι θα βοηθήσεις και αυτούς που σε βρίζουν,σε δέρνουν, σε απειλούν. Ίσως γίνουν καλύτεροι άνθρωποι
  Γιατί μη νομίζεις, Ανδρέα μου, ότι πολυκαταλαβαίνουν και αυτοί όλα όσα κάνουν. Είναι παιδιά(ανεξαρτήτως ηλικίας) σαν εσένα αλλά με άλλα προβλήματα με άλλες ανασφάλειες και με άλλο μεγάλωμα από το σπίτι. Έχουν και αυτοί δικαίωμα στην παιδεία, να μάθουν το σωστό διαχωρίζοντας το από το λάθος. Για αυτό να προσπαθείς πρώτα να τα λύσεις σε προσωπικό επίπεδο και πάντα χωρίς βία. Γιατί με το να προσπαθήσεις να τους δείρεις δε θα καταφέρεις κάτι άλλο από το να τους μοιάσεις και να τους πεισμώσεις  περισσότερο. Και επειδή μπορεί να δυσκολευτείς με αυτούς τους χειρισμούς όποτε χρειαστείς συμβουλή για τα πως και τα τι, μη φοβηθείς να ζητήσεις συμβουλή από μεγαλύτερο είτε από γονιό, είτε από καθηγητή και γενικότερα από κάποιο άτομο που εμπιστεύεσαι. Το ότι θέλω να διαχειρίζεσαι μόνος σου τις δυσκολίες σου, Ανδρέα, δεν ισοδυναμεί με το ότι θα είσαι μόνος. Χρειάζεσαι ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν. Μην τα κρατάς όλα μέσα σου. Μίλα κάπου καρδιά μου. Κάθε άλλο παρά μόνος είσαι, γιατί υπάρχουν απείρως περισσότεροι από όσους νομίζεις που σε καταλαβαίνουν.
  Αυτά είχα να σου πω, Ανδρέα, για σένα και για τον κάθε Ανδρέα. Βλέπω όμως στο προσωπάκι σου καθώς θα τα διαβάζει ένα βλέμμα αμφιβολίας σαν να λέει '' σιγά να μην αλλάξουν τόσο εύκολα''. Σε καταλαβαίνω. Και για να είμαι ειλικρινής δεν είναι εύκολο και ούτε θα αλλάξει από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά υπάρχουν πολύ καλύτερες μέρες για σένα που δεν είναι και τόσο μακρινές όσο νομίζεις αλλά ούτε και τόσο ουτοπικές. Πρέπει όμως να τις διεκδικήσεις και να σταθείς για τον εαυτό σου ώστε να ζήσεις και να τις δεις. Είσαι δυνατός, έχεις δύναμη και μπορείς να το κάνεις. Μη φοβάσαι να αγαπήσεις τον εαυτό σου γιατί είσαι πολύ πολύτιμος για να το αμφισβητήσεις! Σε αφήνω για τώρα,  να προσέχεις.

με αγάπη

Περσέας
  

10 σχόλια:

  1. Μακάρι να διαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί αυτό το κείμενο από όλους μας.
    'Ισως, τότε γεννιόταν η ελπίδα, ο "Ανδρέας" να ήταν ο τελευταίος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντα μ' ενοχλούσε η διαφορά gay στρέιτ.
    Ανθρωποι δεν είμαστε όλοι;
    Η καλωσύνη κι η κακία δεν έχουν σεξουαλική προτίμηση!
    Καλοί και κακοί άνθρωποι υπάρχουν(χονδρικά).
    Ολα τ' άλλα είναι εντελώς προσωπικά, δεν έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα του ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κρίμα που δεν ζήτησε βοήθεια από πουθενά.. κάπου να πιαστεί σαν άνθρωπος.. λυπήθηκα πολύ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για τον κάθε Αντρέα: Δεν είσαι μόνος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πολύ τρυφερό το γράμμα σου... ελπίζω να το διαβάσουν όλοι οι Ανδρέες και μη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΑΝΗΣΥΧΟΥ :
    http://anisixosblog.blogspot.gr/2012/11/blog-post_28.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τρυφερό και γλυκό το γράμμα σου Περσέα μου. Όντως είναι κρίμα να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Είναι επιεικώς ειδεχθές να φέρνεις στην αυτοκτονία ένα παιδί!!!!!!!!!
    Όμως επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Τα "ροζ παντελόνια" πάντα προκαλούσαν... οπότε καλό θα ήταν να μην προκαλούνε μερικά άτομα! Ειδικά όταν δεν μπορούν να αντέξουν τις συνέπειες! Φυσικά δεν ζητάω από ένα 15άχρονο παιδί να το κατανοήσει αυτό! Αλλά λέω εγώ τώρα...
    Όπως και να 'χει απλά αίσχος να γίνονται ακόμα τέτοια περιστατικά και κανείς να μην βοηθάει ένα παιδί...! :-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ! :)
      Κοίταξε, κύριε δικηγόρε μου, από ένα σημείο και μετά το σχολείο είναι υπεύθυνο για να μην φτάνουμε σε τέτοια ευτράπελα. Δε χρειάζεται να φοράει κάποιος ροζ παντελόνια για να γίνει η ζωή του κόλαση. Ένας αδύναμος χαρακτήρας είναι μια αρκετά σύντομη περίληψη του τι ψάχνουν κάποιοι για να σου γαμήσουν ανάποδα τη ζωή. Από εκεί και πέρα οι ευχολογίες δεν πρόκειται να μας σώσουν, αυτή είναι η φύση της παιδικής ηλικίας. Ωστόσο το σχολείο και κυρίως οι καθηγητές πρέπει να βλέπουν και τι γίνεται στην τάξη τους και να ενημερώνονται, όχι απλά να σπεύδουν για την ύλη.Βέβαια πολλά έχουν να γίνουν (όπως νέες παιδαγωγικές πρακτικές,ψυχολόγοι) αλλά δεν ελπίζω ότι θα γίνουν(τουλ όχι σύντομα) τόσο εδώ όσο και στην Ιταλία υπάρχουν ελλείψεις σε βασικές υποδομές και στη διαχείριση του σχολείου, την ποιότητα διαβίωσης θα κοιτάξουν;

      Διαγραφή
    2. Συμφωνάω...
      (θα σε στολίσω στο msn... :-Ρ )

      Διαγραφή