Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Δεν ξέρω,δεν με ενδιαφέρει

frankycopla.blogspot.com
 ιδού το σε'ικ'σπηρικό ερώτημα!Όχι παίζουμε!
ΣΗΜ:το πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη πήγα ένα ταξιδάκι στην Αθήνα για πολύ λίγες μέρες  και αυτό είναι ένα περιστατικό που μου έκανε εντύπωση
''Σε παρακαλώ,μέχρι να έρθω ,πάρε μου μια athens voice από τα everest'' μου έστειλε ο Λιο(το όνομα είναι συμβατικό)1,5 ώρα πριν το τρένο φτάσει στο σταθμό Λαρίσης.Εγώ να περπατάω πέρα δώθε την Αθήνα χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο με μια τσάντα στην πλάτη μου.Άλλωστε το άσκοπο περπάτημα είναι η καλύτερή μου αλλά όταν έχεις να ψάξεις τεμπέλικα το όλο πράγμα αποκτά μια άλλη νοστιμάδα.Με βασική προϋπόθεση να ξέρω που ακριβώς είμαι και που πηγαίνω.Και πριν λύσω τα ερωτήματα σε φιλοσοφική βάση(φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή)θα μου ήτανε υπεραρκετό να ξέρω σε ποια οδό είμαι πως θα πάω εκεί που θέλω,εδώ στα έβερεστ,και πως θα γυρίσω χωρίς να πάρω το ύφος 'εδώ αδέσποτο σας παρακαλώ σπιτώστε με' .Τέλοσπάντων ρωτάω έναν περαστικό που έχει εδώ κοντά έβερεστ και με ένα βλέμμα που νομίζω ότι το έχω ξαναδεί ή όταν κάποιος ζητάει παριζάκι ΙΦΑΝΤΙΣ σε γκαλερί ή όταν ο Χανς χάθηκε στο σκοτεινό δάσος.Αλήθεια που?Δεν ξέρω δεν με ενδιαφέρει.Μου είπε αδιάφορα δεν ξέρω.Και αυτή ήταν η πιο καλή,πιο ξεκάθαρη απάντηση που πήρα.Γιατί οι άλλοι μου έλεγαν ή ντε 'κσζέρω ντεν είμαι από εντώ ' ή μου γυρνάγανε την πλάτη κάνοντας πως δεν με ακούγανε.Και λοιπόν με τα χίλια ζόρια κατάφερα τελικά να βρω αρκετά έβερεστ που κανένα βέβαια δεν είχε athens voice γιατί μια ζωή γκαντέμης δεν ήλπιζα να αλλάξει κάτι τώρα :ρ
Βέβαια σαν ανώτερη προσωπικότητα που μαι ,σε σχέση πάντα με το μπόι μου,δεν έδωσα συνέχεια.
Η συνέχεια όμως ήθελε να της δοθεί η ανάλογη προσοχή και δεν με άφησε τον καψερό στην ησυχία του.Και που λέτε λέω στο Λιο και γιατί δεν πάμε στο Θησείο για καφέ σε μια ωραία καφετέρια,γιατί όχι απαντάει.Και με τις προθέσεις μας αγνές και το ηθικό ακμαίο ξεκινήσαμε για αυτόν τον τιμημένο καφέ.Μόνο που είχα ξεχάσει μια εντελώς ασήμαντη λεπτομέρεια.Δεν θυμόμουν,γιατί είχαν περάσει 2 χρόνια,που ακριβώς ήταν αυτή η καφετέρια.Μόνο μια αόριστη ιδέα.Βέβαια δεν έπρεπε καθόλου να ανησυχήσω!!Όχι!Γιατί αυτή την αόριστη ιδέα τη μοιραζόμουν με τα υπόλοιπα 2/3 των Αθηναίων που βολτάριζαν εκείνη την ώρα.Μετά από πολλές ερωτήσεις και πολλά σκαμπανεβάσματα στο λόφο της Ακρόπολης(αχ μα δεν ακούγεται τόσο ρομαντικό!!!Πιστέψτε με δεν ήταν)καταφέραμε να βρούμε την εν λόγω καφετέρια (η Κίρκη) που ήταν κλειστή.Yap κανείς δεν ήξερε ότι αυτές τις μέρες του χρόνου οι καφετέριες στο Θησείο κλείνουν (για έναν σατανικά ηλίθιο λόγο)από νωρίς.Και όμως όσους ρωτήσαμε κανείς μα κανείς κανείς κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να μας το πει (θα το ξαναπώ κανείς κανείς κανείς).Ή μήπως δεν το ήξεραν.Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει 
 Και για να καταλήξω κάπου, γενικότερα μέσα σε αυτό το χάος των πολυκατοικιών και αυτοκινήτων περιφέρεται μια νεφελώδη ιδέα,μια ιμπρέσιον,μια αδιαφορία για το τι γίνεται τι υπάρχει εκεί γύρω.Και δεν χρειάζεται να καταβάλλω ιδιαίτερο κόπο για να συσσωρεύσω αποδείξεις...τα κακόγουστα κτίρια, το ως επί το πλείστον μέτριο φαγητό,το σας έχω γραμμένους όλους είμαι μια/ένας σταρ ύφος,,τα συνεχή κορναρίσματα συνοδευόμενα και από αναλόγου επιπέδου λεξιλόγιο αναδεικνύουν μια καθόλου αναδεδειγμένη πόλη που όπως φαίνεται τυχαίνει να είναι πρωτεύουσα της Ελλάδας.Τύχαιο ή όχι?Δεν ξέρω δεν με ενδιαφέρει

ΥΓ και ναι παρόλαυτα μπόρεσα και πέρασα incredibile(θαύμα!θαύμα!):ρ

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ιt gets better -greece project ή υπάρχει ελπίδα τελικά :)


Το παραπάνω βίντεο με άγγιξε όχι τόσο γιατί είναι gay friendly, ένα από τα πολλά που ανεβαίνουν κατά καιρούς,αλλά γιατί αντιπροσωπεύει άλλο ένα βήμα προς τα μπρος της Ελλάδας για την αποδοχή της διαφορετικότητας σε ένα ακόμα τομέα.Είναι μια επιπλέον μικρή χαραμάδα σε όσους ακούνε από παντού αλλά και από τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα λόγια τόσο σκληρά για κάτι για το οποίο στο κάτω κάτω δεν μπορούν και να θέλανε να επιλέξουν.Λίγη ακόμα ελπίδα σε όσους εδώ προσπαθούν να  βρουν τον εαυτό τους ,ωστόσο συνεχίζουν να τρώνε ζόρια γιατί δεν είναι η επιλογή τους αυτό που θέλει ο κόσμος.
Ναι σίγουρα απέχουμε ακόμα αρκετά για να το φτάσουμε σε σημείο βιώσιμο και δίκαιο για τα άτομα της ΛΟΑΔ και υπάρχουν και άλλα και σοβαρότερα προβλήματα στην κοινωνία για να λυθούν.Αυτό είναι κάτι που ο καθένας και εγώ γνωρίζει.Αλλά ειλικρινά είναι τόσο ωραίο και γλυκό όταν στο τέλος της ημέρας ανάμεσα σε όλα τα άλλα ζόρια έχεις κάτι,λίγο σαν και αυτό,να κρατήσεις.Είναι παρήγορο.Όμως και τη μέρα εκείνη μπορεί πραγματικά είτε να  έχει κανείς στην άλλη πόρτα τον τοίχο της απόρριψης και παρ' όλαυτα αυτό να μην είναι κάτι που θα το λύσει είτε να ακούγεται τόσο αδιάφορο και τόσο άσχετο με τα παρόντα προβλήματα.Ίσα ίσα αν αλήθεια θέλουμε να φτάσουμε κάποια μέρα να λέμε ότι χωρίς αμφιβολία πάμε μπροστά, τότε είναι απαραίτητο να ξέρουμε να εκτιμάμε ακόμα και τα μικρά θετικά πράγματα που μας συμβαίνουνε ή που τα κάνουμε.Και χρειάζεται ακόμα να ξέρουμε ότι μπορούμε λίγο ακόμα παραπέρα και έπειτα λίγο πιο κει.Άλλωστε λίγο λίγο καλύτερα ,κάποτε, ποιος ξέρει,θα έρθει η στιγμή που θα κοιτάμε πίσω και θα γελάμε με μας με το τι μας απασχολούσανε