Αγάπη εκ βαθέων

 Στέκομαι μεσοπέλαγα και τρέχω
μακριά από όσα έζησα και άκουσα
γυρίζω πίσω βράδυ στην πατρίδα

απτη μία μεριά γλυκιά η ζωή
και όνειρα από πανέμορφες
μελωδίες χορτάτα βλέπω

μεθυσμένη απ'της δικής σου
αναπνοής το ανεβοκατέβασμα
μετά από καταιγίδα φιλιών 'ναι

από την άλλη πόνος πολύς 'ναι
που έτσι σταμάτησες να θωρείς
του κόσμου εδωνα το γαλάζιο

έγινε σκοτεινό σαν βυθού μαυρίλα
πυκνό μπλε ,απέραντο και χαώδες
σαν μια εκ ψυχής βαθέων αγάπη.

Όλα τελείωσαν ,οι σκέψεις παγώσαν
μόλις είμαι ένα  βήμα πριν και
δεν έχει  τίποτα άλλο μείνει δω

χάμω πέφτει η νεράιδα σα φτερό
να ανταμώσει το δροσερό νερό
και την αγκαλιάζει το χάος

 η μαμά με αγκαλιάζει
πρώτη φορά με φιλάει
νιώθω ζεστη στο μέτωπο

λιακάδα ,γαλάζιο απέραντο
και μπαλόνι στα χέρια μου
όλο το κόσμο θα κατακτήσω

γυρνάω  ντάλα μεσημέρι σπίτι
κουκουλώνομαι μέσα στην πόρτα
βραδιάζει ,πάω και φεύγω έξω

εσύ ο  ουρανός και ο κόσμος ,σε νιώθω
πρόσωπο και απεραντοσύνη στ αστέρια
όλα άπειρα και όλα στη χούφτα μου

φωνή σπάει τον καθρέφτη ονείρου
στο τηλέφωνο ακούω όσα ποτέ
ξέχασα γιατί δεν ήθελα να ακούσω

φλόγες κόκκινοι δρόμοι
ουρλιαχτά πανδαιμόνιο
παραμονές τρέλας καγωνίας

χάμω πέφτει η νεράιδα σα φτερό
να ανταμώσει το δροσερό νερό
και την αγκαλιάζει το χάος

ξυπνάω και κοιτώ ολόγυρα
βλέπω γύρω μου όχι εσένα
αλλά ζωντανούς και γιατρούς

στην κόλαση ξύπνησα τελικά

Το ποίημα είναι δικό μου και γράφτηκε με αφορμή αυτή την είδηση
 http://www.newsbeast.gr/society/arthro/374700/tragiki-istoria-agapis-piso-apo-voutia-sti-thalassa/