2 νέα blogs

Λοιπόν είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση να σας πω ότι 2 νέα blogs έχουν εμφανιστεί στην bloggοσφαιρα τα οποία θα ήθελα να βοηθήσω να διαδοθούν. Το ένα είναι το blog του fabtalkfor o οποίος μου έχει τραβήξει με το χιούμορ του που όπως θα έλεγαν οι φίλοι μας οι Άγγλοι ελληνιστί αποτελεί μια ασημένια επένδυση(μια ματιά αισιοδοξίας) σε μία συννεφιασμένη μέρα.

Το δεύτερο (και εξίσου φρενοκομείο) αποτελεί ένας πολύ καλός μου φίλος ο paulfrank. Και όχι για όσους δεν καταλάβατε καλά (ή ακόμα χειρότερα δεν πατήσατε το λινκ) δεν έχω πάρε δώσε ούτε με τη μαιμού ούτε με τη μπλούζα ούτε με το σχεδιαστή (αν και αυτό το τελευταίο διορθώνεται :ρ).

Εύχομαι και στους δύο ξέφρενο blogging χωρίς όρια και αναστολές μέχρι πρωίας ;)

ΥΓ το πάγιο ερώτημα παραμένει: πόσους ακόμα θα διασύρω σε αυτή τη μάστιγα των blog. Μήπως να κάναμε κανένα ΚΕΘΕΑ; Όχι τίποτα άλλο γιατί αλλιώς διαβλέπω εθνική τραγωδία

Έλα κόσμος, περάστε κόσμε, εδώ το καλό το πράγμα

Σε αυτό το πανέμορφο και κομμάτι χρεωμένο μέρος του κόσμου πολλά μπορείς να πεις (ειδικά αν δουλεύεις σε κουσκουσάδικο) και να κατηγορήσεις αλλά για ένα πράγμα δε μπορείς να παραπονεθείς, για τις ειδήσεις. Λίγο η δημοσιογραφία, λίγο το ότι είμαστε και εμείς και τα δημόσια τεκταινόμενά μας λίγο για γέλια (ή για κλάματα αναλόγως αν εκείνη τη στιγμή καθαρίζεις κρεμμύδια ή σου καθαρίζουν το μισθό) λίγο να κάτσεις να παρακολουθήσεις ειδήσεις μεταφέρεσαι σε μία διάθεση πανηγυριού. Και τώρα που είπαμε για πανηγύρι. Ας πούμε θες να πας στο πανηγύρι της Παναγίας της Ποδοκαντηλανάφτησας στη Ραφήνα για τα συγκλονιστικά events που διοργανώνει η Χρυσή Αυγή αλλά, ρε παιδάκι μου, εκτός από έλλειψη αυτοκινήτου έχεις και έλλειψη ρευστού(μπορεί και σεξ αλλά ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε την προσωπική σας ζωη) και τελος πάντων εσύ θες να πας αλλά ο Θεσσαλικός κάμπος ή η Ήπειρος δεν είναι και το πιο κοντινό μέρος που μπορείς να σκεφτείς αυτή τη στιγμή για Ραφήνα. Μη φόβου, ω πολίτα, γιατί όπως διαβάζω εδώ (ναι εκεί) μπορείς να κάνεις auto stop και να έρθει να σε πάρει ο μικρομεσαίος αγρότης στη μικρομεσαία του αγροτική φεράρι πλάι στις φιλολαικες ντομάτες των κατώτερων στρωμάτων βεβαίως βεβαίως  και να ξεκινήσετε μαζί την πάλη κατά.... της πλουτοκρατίας. Και έτσι και δε θα χάσεις το πανηγύρι αλλά μπορεί και να πετύχεις τον πάτερ Μίδα. Και που ξέρετε μπορεί να μπείτε στο πανηγύρι φτωχός αγρότης και να βγείτε πολυεκατομμυριούχος με καμία ντουζίνα χρυσά αγάλματα μεταναστών/αριστερών εγκεκριμένα με ISO χρυσής αυγής. Όχι τίποτα άλλο αλλά να ξέρετε τι βάζετε στο σπίτι σας. Μη σας κλέψει το προιόν ή χειρότερα σας προπαγανδίσει τον κομμουνισμού (ή ακόμα χειρότερα το σοσιαλισμό). Γιατί η Χρυσή Αυγή νοιάζεται για τα ρούχα .... ε ήθελα να πω για εσάς και μόνο εσάς. Τι δεν με πιστεύετε; Για να πέσει ο βίδεος

Και αφού πείστηκε και ο τελευταίος μη σαπουνοποιημένος άπιστος μπορούμε να συνεχίσουμε.

  Έτσι λοιπόν, αναγνώστες μου, συνειδητοποιώ πλέον ως εκ θαύματος ότι στο λαικό πανηγύρι της πολιτικής έχω απίστευτη ζήτηση. Και να πεις ότι είμαι κανένας πλούσιος, ωραίος και μοιραίος να πω εντάξει. Αλλά ρε παιδιά τι είν τούτο. Όλοι με αποζητάνε, με θένε, π α θ ι α σ μ έ ν α. Και για να μη νομίζετε ότι είμαι και κανείς τελευταίος όλοι για το καλό μου είναι και όλοι(μηδενός εξαιρουμένου πολύ με αγαπάνε.Ο Σαμαράς λέει να μην ανησυχώ και ότι θα είναι τα τελευταία μέτρα. Ο Τσίπρας δεν καλοάκουσα(ή μήπως δεν πολυκατάλαβα;) αλλά κάτι για αριστερά είπε κάτι για οργισμένα φιλολαικά νιάτα κάτι για κλέφτη Σαμαρά και κακό μνημόνιο, καλά πρέπει να ήταν. Όσον αφορά τώρα το
Μιχαλολιάκοκαι τα αγόρια του, δε το συζητώ στα γόνατά μου σφάζονται και τα δικά μου σφάζουν.Τι να πω η χάρη μου κάνει διεθνή καριέρα αφού η Μέρκελ και αυτή με θέλει στην ΕΕ.de . Εγώ πια και οι one direction στα MTV. Σαρώνουμε με τις 'επιτυχίες' μας.
Και αφού λοιπόν, σίγουρα πλέον, είμαι περικυκλωμένος μόνο από αγάπη και αγνές προθέσεις μπορώ να ατενίζω με αισιοδοξία το μέλλον. Και αν μου πέσει κανένα κεραμίδι σκάνδαλο/ανατροπή και πάω σε τόπο χλωερό, ε τι πειράζει μωρέ, τουλάχιστον θα με μνημονεύουν συχνά και στο τσακίρ κέφι θα ρίχνουν και κανένα δάκρυ που και που.Έτσι δεν είναι;

Καλό ΣΚ

ΥΓ 100η ανάρτηση

Ορκίζομαι πως θα

Υγεία. Χωρίς αυτήν δεν είμαστε τίποτα και τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν υποκατάστατό της. Έτσι λοιπόν η παροχή της υγείας θεωρείται αυτονόητο αγαθό στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι. Τι γίνεται όμως εν μέσω κρίσης, όταν τα λεφτά δε φτάνουν για όλους, και κάποιοι πρέπει να αποκλειστούν; Η Ισπανική κυβέρνηση προκειμένου να μπορέσει να κλείσει τις πολλές οικονομικές τρύπες του Ισπανικού δημοσίου ψήφισε μια σειρά μέτρων στα οποία περιλαμβάνεται και οικονομικές ρυθμίσεις στα νοσοκομεία. Ωστόσο μέσα σε αυτά συμπεριλήφθηκε ένα αμφιλεγόμενης φύσης μέτρο, σύμφωνα με το οποίο οι παράνομοι μετανάστες στερούνται το δικαίωμα της δωρεάν ιατρικής περίθαλψης. Από το μέτρο αυτό γίνανε κάποιες εξαιρέσεις για ευαίσθητες ομάδες  ( ανήλικα, έγκυοι, σοβαρές περιπτώσεις), οι υπόλοιποι πρέπει να πληρώσουν τη νοσηλεία τους.Το κράτος καταφέρνει έτσι να γλυτώσει συνολικά γύρω στο 1,5 δισεκατομμύριο.
 Ποια περίπτωση όμως θεωρείται σοβαρή και ποια όχι; Αν κάποιος ζητήσει ιατρική βοήθεια ο γιατρός έχει το δικαίωμα να αρνηθεί αν ο άλλος δεν έχει τα απαραίτητα έγγραφα; Και αν τελικά ο άλλος πεθάνει ή του προκληθεί σοβαρή ζημιά επειδή δεν του χορηγήθηκε όταν έπρεπε η απαιτούμενη αγωγή , ο γιατρός τι ευθύνες έχει απέναντί του; Το κόστος των απαντήσεων αυτών αρνήθηκαν να δεχτούν 1650 Ισπανοί γιατροί   θεωρώντας ότι η υγεία είναι καθολικό δικαίωμα και έκαναν αυτό το σποτάκι όπου ορκίζονται ότι θα εφαρμόσουν τα μέτρα της κυβέρνησης κάνοντας το χαρακτηριστικό σταυρουδάκι του αντιόρκου.Στο πλευρό τους αρνούμενοι να εφαρμόσουν το μέτρο είναι 7 απο τις 17 διοικητικές περιφέρειες της Ισπανίας
Και για όσους εθικόφρονες είναι έτοιμοι να ειρωνευτούν την απόφαση των γιατρών να 'γίνουν ρατσιστές' σε βάρος των ομόεθνών τους ας σκεφτούν αυτό· Η ιατρική δεν είναι πολιτική. Καλείται να βοηθήσει όλους όσους έχουν ανάγκη. Δεν έχει το ηθικό περιθώριο να λύσει τα προβλήματα μετανάστευσης που δεν μπορεί να λύσει το κράτος. Από τη στιγμή που ένας ασθενής ζητήσει τη βοήθεια γιατρού, ο γιατρός είναι ηθικά υποχρεωμένος να προσφέρει τις γνώσεις του. Στο μεταναστευτικό ζήτημα, με ποιον τρόπο θα διακριθούν ποιοι πρέπει να μείνουν και ποιοι όχι, πώς θα μετακινηθούν εκτός χώρας, είναι υποχρεωμένοι να προσφέρουν τις γνώσεις τους οι πολιτικοί και οι αξιωματούχοι της διοίκησης.Οι γιατροί έχουν έναν και μόνο ευνοούμενο· τη ζωή

ΥΓ: Αυτά να τα δουν οι δικοί μας γιατροί/φαρμακοποιοί όπου οι μεν χρειάζεται να βάλεις το νόμισμα στην εγκοπή για να λειτουργήσουν και οι δε που όταν χάσουν τα απύθμενα κέρδη τους αρνούνται να κάνουν το καθήκον τους
ΥΓ2: α τη χρυσή αυγή και το όραμά της για ένα....'εθνικό' σύστημα υγείας για Έλληνες σας τα ανέφερα;

Coming out

  
Οι σχέσεις με τους γονείς μου όλη αυτή τη χρονιά χειροτέρευαν αργά και σταθερά. Με έβλεπαν να αλλάζω, να αποκτάω ανεξαρτησία σε κατευθύνσεις που φοβόντουσαν ότι θα έπαιρνα. Και όσο πιο πολύ υποψιάζονταν τόσο πιο πολύ φοβικοί, παράλογοι γίνονταν και αντιδρούσαν στα πάντα ασυζητητί. Και κάπως έτσι έφτασε το καλοκαίρι όπου τσακωνόμασταν συνέχεια για το παραμικρό και δεν υπήρχε η διάθεση για κάποια διαπραγμάτευση. Δε θέλανε να ακούσουνε παρά μόνο τη δική τους άποψη, τίποτα άλλο. Έτσι εγώ έφυγα για διακοπές για ένα δεκαήμερο για να μείνω στο σπίτι της σχέσης μου στη Θεσσαλονίκη. Τους είπα ψέματα ότι θα πήγαινα Χανιά με φοιτητοπαρέα (εδώ δε θέλανε να ακούσουνε το ενδεχόμενο ότι θα πήγαινα διακοπές, πόσο μάλλον η Θεσσαλονίκη που θα τους ξένιζε).
   Πήγα Θεσσαλονίκη και μετά με τη σειρά μου φιλοξένησα το αγόρι μου στο σπίτι μου στο Ρέθυμνο. Κάποια μέρα ήρθε ένα μέηλ από τη μάνα μου όπου έλεγε ότι και καλά κάποια παλιά συμφοιτήτρια της αδερφής της Σ μου με είχε δει Θεσσαλονίκη και ότι τους είχε πάρει. Και μέσα σε ένα φόντο επίπληξης απαιτούσε να της πω την αλήθεια και ότι η συμπεριφορά η δική μου δεν ήταν σωστή. Φαινόταν ότι με κάποιον άμεσο ή έμμεσο τρόπο είχανε μάθει ότι ο γιος τους είναι γκει. Ζητώντας συμβουλή από τη σχέση μου και από φίλους μου της απάντησα ότι αν θέλει να ειπωθούν κάποια πράγματα θα πρέπει να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη μου. Φοβόμουν να της μιλήσω όσο η μάνα μου είχε το απόλυτα απαιτητικό ύφος, ενώ δε θα είχα την ευκαιρία να καταλάβουν πως η στάση τους είχε άμεση επίδραση στη δική μου συμπεριφορά και την ανάγκη μου να κλείνομαι στον εαυτό μου. Άλλωστε με έσπρωχναν στο να πω κάτι που από την μία εγώ δεν ένιωθα έτοιμος να πω  και από την άλλη ούτε αυτοί να το αντιμετωπίσουν.
   Όταν έφυγε το αγόρι μου για την πόλη του εγώ άρχισα να ετοιμάζομαι για να πάω στο χωριό μου και να αντιμετωπίσω τους γονείς μου. Ο επιθυμητός στόχος ήταν να καταλάβουν πόσο άσχημα φέρονταν, ενώ όσο αφορά το γκέι θέμα, να αφεθεί μια άλλη στιγμή που τα πράγματα θα έχουν ωριμάσει και θα υπάρχει το περιθώριο συζήτησης. Λίγο πριν βγάλω τα πράγματα από το σπίτι μου ήρθε μήνυμα από την αδερφή μου τη Β όπου μου έλεγε ότι ήταν Χανιά και ότι αν θέλω μπορεί να περάσει να με παρει. Της απάντησα ότι θα με βόλευε και να μου πει την ώρα
  Όταν χτύπησε η πόρτα δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ήταν η αδερφή μου με περίμενε ξέροντας ότι είμαι γκέι. Μου είπε ότι και οι γονείς ξέρουν για μένα και για το ταξίδι για τη Θεσσαλονίκη και ότι θα ακολουθήσει συζήτηση στο σπίτι. Μου είπε ότι η ίδια θα με στηρίζει όπως και να έχει. Προσφέρθηκε μάλιστα να με φιλοξενήσει στο σπίτι της το βράδυ ώστε να πάω στης μαμάς όταν θα νιώσω έτοιμος, πράγμα και που έκανα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ότι με εξανάγκαζαν να κάνω κάτι που δε θέλω και με έναν τρόπο που ένιωθα εκτεθειμένος. Δεν είχα καν τα δείγματα κατανόησης και τρυφερότητας το τελευταίο διάστημα για να μπορώ να πω ότι υπάρχει το δέσιμο το οποίο μπορεί να αποτρέψει την απόλυτη ρήξη μεταξύ μας.
  Όταν το άλλο πρωι έφτασα στο σπίτι των γονιών, έλειπαν. Ένιωσα πολύ παράξενα και για κάποια στιγμή τρόμαξα. Κάπου στο μεσημέρι ήρθαν και κάνανε λες και δεν έγινε τίποτα. Η συζήτηση έγινε πιο μετά. Στην αρχή εστίασα στο θέμα της δικής τους στάσης και στο ότι ποτέ δεν αφήνουν το περιθώριο να έρθω κοντά τους και να είμαι ειλικρινής. Η μαμά τα αρνιόταν πεισματικά και επέμενε ότι δεν είμαι σωστός και ότι δεν τους νιώθω σαν οικογένειά μου. Τελικά είπε η ίδια ότι ξέρει ότι είμαι ομοφυλόφιλος. Το παραδέχτηκα. Μου είπε ότι πήγε σε ψυχίατρο όταν το έμαθε για να πάρει απαντήσεις για το τι μπορεί να κάνει. Ακολούθησε μια συζήτηση σε νορμάλ τόνους αλλά με την ίδια ακάθεκτη στάση της μάνας μου που δεν παραδεχόταν ξεκάθαρα τα λάθη στη στάση  της σε όσα της έλεγα. Βλέποντας ότι η όλη συζήτηση δεν οδηγεί πουθενά πρότεινε να βάλουμε τελεία και να ξαναξεκινήσουμε από την αρχή. Δεν ένιωσα κάτι θετικό καθώς δεν έγινε κάποια προσπάθεια να με προσεγγίσει μέσα από την αποκάλυψη. Από την άλλη ήμουν και είμαι ευγνώμων που δεν υπήρξαν χοντρά σκηνικά με βρισιές, κλάματα, απειλές και άλλα πολλά που δεν είναι τόσο σπάνια σαν φαινόμενο όσο θέλουμε να νομίζουμε
  Η ζωη θα κύλαγε τουλάχιστον ήρεμα και κανονικά. Όμως οι γονείς μου φώναζαν με το παραμικρό και συνεχίσανε τις παρατηρήσεις επί παρατηρήσεων καθώς και τη διάθεση για καυγά. Τους ξαναέκανα συζήτηση λέγοντάς τους ότι συνεχίζουν τις ίδιες τακτικές. Ο δεύτερος σύζυγος της μητέρας μου άρχισε να λέει ότι δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω και ότι θα πρέπει να είμαι πιο κοντά στα νερά τους. Όταν του είπα ότι δεν καταλαβαίνουνε και μάλιστα δεν προσπαθούνε, είπε ότι το ότι μάθαμε δε σημαίνει ότι το αποδέχονται, απλά το ανέχονται. Προσέθεσε μάλιστα ότι και λόγω ηλικίας δε θέλουνε και αποχώρησε από τη συζήτηση. Συνέχισα τη συζήτηση με τη μαμά για να ανακαλύψω πόσο αληθινά ήταν τα λόγια του. Της εξήγησα κάποια πράγματα και έδειξε αρκετή κατανόηση στο θέμα της συνεννόησης/διαπραγμάτευσης που μέχρι τώρα το θεωρούσαν πράγμα ανήκουστο και δείγμα ασέβιας στο πρόσωπό τους.
  Τα πράγματα πήγανε πολύ πιο καλά από όσο θα μπορούσα ποτέ να περιμένω. Ως προς αυτό δεν μπορώ να έχω κάποιο παράπονο. Όμως αυτό το κενό αυτή η σιωπή, σαν να έχει πέσει ένα μαύρο πανί πάνω σε αυτό το σημείο, όπως είπαν οι ίδιοι οι γονείς μου, με πνίγει συναισθηματικά. Δεν με έφερε εν τέλει πιο κοντά τους απλά η συμπεριφορά μου έγινε στα μάτια τους πιο εξηγήσιμη. Δεν μπορώ να τους κατηγορήσω όμως και από την άλλη, θα ήταν άδικο, δεδομένου του κουράγιου που κάνανε σε κάτι που ερχόταν πλήρως κόντρα στο πως είχανε συνηθίσει να σκέφτονται. Το κενό παραμένει ωστόσο ακόμα και έτσι. Θα πρέπει να κάνω υπομονή για να φτάσουν τα πράγματα στο σημείο που θα νιώσω εγώ καλά. Στο κάτω κάτω τίποτα δεν έρχεται έτοιμο σε αυτή τη ζωη

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους φίλους μου και τη σχέση μου που με στήριξαν απίστευτα πολύ ώστε να μπορέσω να αντέξω σε όλη αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ που ήθελα να πω αυτές τις μέρες, αλλά δε βρήκα το θάρρος να της το πω, είναι στην Αθηνά που με έναν μοναδικά τρυφερό τρόπο με έκανε να νιώθω καλά με τον εαυτό μου