Οδήγηση και Ουσίες

Μεγάλη η χάρη της

Εγώ και η εκκλησία ουδέποτε είχαμε πολύ καλές σχέσεις.Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι όταν πήγαινα στο σπίτι του παππού στο χωριό ο παπάς μας χτύπαγε την καμπάνα απτις 6και κάτι (;) και έβαζε στο μεγάφωνο τη θεία λειτουργία.Συγγνώμη δεν ξέρω για σας αλλά δίνω μια κάποια(έστω και λίγη) προτεραιότητα για τον ύπνο μου παρά για τη σωτηρία της ψυχής μου.

Βέβαια η βεντέτα αυτή έχει και συνέχεια...

Όταν ήμουν μικρός η μητέρα μου με είχε στείλει στης θείας μου της Λίτσας να μείνω για μια δυο μέρες.
'Ωραία ,λέω εγώ,θα παίξω με τη Μαιρούλα '
Έλα όμως που αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι ήταν μια γιορτή μιας αγίας και έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πάμε για να μην παρεξηγήσει η αγία και με τι μούτρα τώρα θα την έβλεπε στις πύλες της παράδεισος.Άλλωστε είχε και τα αρθριτικά της είχε και ένα χεράκι βοηθείας απτην αγία θα βοηθούσε την όλη κατάσταση (ο γιατρός δεν παίζει κανένα μα κανένα απολύτως ρόλο πάνω σε αυτό το θέμα.Η αγία ξέρει...)  .Και έτσι κατά το χάραμα ακόμα η γλυκύτατη θεία μου με ξύπνησε με φωνή υπολοχαγού
'Ακούκο ξύυυυυπνα θα χάσουμε τη λει-του-ργία
για τη λειτουργία δε ξέρω τα αυτιά και τον ύπνο μου σίγουρα τα έχασα.Ντύνομαι τρώω πρωινό μου ετοιμάζομαι και ξεκινάμε  εγώ η θεία η Μαιρούλα και η Τούλα για την εκκλησία ας την πούμε  η αγία Αμυγδαλή η Καλαματιανή.Και αφού η θεία χαιρέτισε τη μισή ενορία κάτσαμε

Λίγο το γεγονός ότι είχα σηκωθεί πολύ πιο νωρίς από ότι ξυπνάει συνήθως ένα παιδί που δεν έχει καν διψήφιο αριθμό ηλικίας λίγο το ότι βαριόμουνα απίστευτα μιας και δεν έπιανα καν τα τεκταινόμενα λίγο το θυμάρι με πήρε ο ύπνος.Στην αρχή η θεία δεν πήρε χαμπάρι καθώς νόμιζε ότι απλά στήριζα το κεφάλι μου πάνω της.Μόλις όμως  άλλαξα πλευρό η θεία αντιλήφθηκε ότι την ιερή τούτη στιγμή το καμάρι της ξαδέρφης της είχε ρίξει τρικούβερτο ύπνο και μόνο που δε ροχάλιζε.Καλά το τι άκουσα,ή μάλλον τι δεν άκουσα απτήν αγαπητή θεία

Και όπως καταλαβαίνετε στη θεία Λίτσα πηγαίνω όταν δεν υπάρχει κάποια 'μεγάλη' γιορτή ή όταν έχω μια καλή δικαιολογία για να αποφύγω (δεν έχει λειτουργία after?)

Και όμως είχε και συνέχεια...ω ναι

Μετά απο μερικά χρόνια ξαναπήγα εκκλησία πάλι με τη θεία Λίτσα αυτή τη φορά στον Άγιο Μηνά
δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά όσο πιο μεγάλη είναι μια εκκλησία τόσο πιο υπερπαραγωγή ντύνονται οι πιστοί.Γιατί πώς αλλιώς θα δείξει η Σούλα,η Μούλα και η Κούλα(όχι αυτή) το καινούργιο της τραπεζομάντιλο αν δεν το φορέσει πάνω της?Πώς αλλιώς θα δείξει ότι είναι φοβερή νοικοκυρά,χριστιανή και πατριώτισσα αν τις Κυριακές ή σε μεγάλες γιορτές δεν δείξουν την ευλάβεια τους με το μεγάλη η χάρη του και παράλληλα θάβοντας τους άλλους σαν πτωχούς συγγενείς ή αναρχοκομμουνιστάς?


Αχ Λίτσα μου τι ωραία σκουλαρίκια είναι αυτά που φοράς σήμερα.Και ποιο είναι αυτό το μικρό αγοράκι που είναι μαζί σου(εξώγαμο εξώγαμο;;;;)
-Α αυτός είναι ο Περσέας ο μικρός γιος της ξαδέρφης μου της Δανάης.A αυτά τα πήρα 300.000δρχ κοψοχρονιά(άσχετο το ότι τα πήρα απτη λαϊκή αλλά πώς θα σου δείξω ότι εγώ είμαι πλούσια).Και εσύ για τη γιορτή της Οσίας Μαρίας της  Αιγύπτιας  μεγάαλη η χάρη της.Τάμα Τουλίτσα μου? (για πες να μαθαίνουμε δηλαδή εντελώς κουτσομπολίστικα-
-Μπα για τη γιορτή της Αγίας ήρθα και εγώ μεγάλη η χάρη της (σιγά μη σου πω καρακάξα να με λέει αύριο η Λαμπίρη)

και μετά αφού δοξολόγησε την οσία(βοήθεια της) και παράλληλα αντάλλαξε πυρά με την πλησίον της ως καλή χριστιανή πήγε να βρει θέση για να υμνήσει με ευλάβεια την οσία.Με την ίδια ευλάβεια που λίγα χρόνια πριν είχε βγάλει πρακτικά απτή μέση την αδερφή της απτή μοιρασιά της περιουσίας και το ίδιο πάθος που ρητόρευε για το πως οι αλλοδαποί γενικώς ρυπαίνουν την Ελλάδα

Γιατί εδώ ακριβώς είναι το θέμα μου με την εκκλησία.Πάντα θα τους δεις στους χώρους της εκκλησίας και γενικά σε δημόσιους χώρους να το παίζουν σεμνοί και απόστολοι του μηνύματος της αγάπης και της αδελφοσύνης.Όμως στη δικιά τους ζωή  ξεχνούν αμέσως όλους τους κανόνες αγάπης σεμνότητας και ελέους και γίνονται τρισχειρότεροι από τον πιο τιποτένιο αμαρτωλό΄.Γιατί ξέρουν ή μάλλον καλύτερα πιστεύουν ότι ο Κύριος εντυπωσιασμένος θα τους συγχωρήσει απτά πολλά τους Ωσαννά ξεχνώντας ότι οι προσευχές ανθρώπων ταλαιπωρημένων δεν ακούγονται και πεθαίνουν με το παράπονο ότι ο Κύριος τους εγκατέλειψε.Μέσα στην υποκρισία τους δεν θυμούνται ή  δε θέλουν να θυμούνται την εφαρμογή της διδασκαλίας του να αγαπάς αληθινά και όχι να μαχαιρώνεις τον άλλον την ώρα που τον αγκαλιάζεις

άντε και λίγη μουσική γιατί ψυχοπλακωθήκαμε.Πάμεεε ψυχές (χριστιανικά πάντα)

Waking up in....?

                                                    photo.net

Ε-Ρ-Ω-Τ-Ε-Υ-Τ-Η-ΚΑ και στην τρελα το έχω ρίξει
τσιρίζει το ξυπνητήρι μου αλλά εγώ ασυγκίνητος. Ποιος άλλωστε θέλει να τον ξυπνάνε στις 5:30 για να κατέβει όλο το Ηράκλειο για να πάρει το λεωφορείο?Λοιπόν όταν θες να προλάβεις το μοναδικό λεωφορείο για το σπίτι σου που φεύγει χάραμα τότε ναι.
Αλλά λίγο ότι είχα πιει ένα το μοχίτο το οποίο αποδείχθηκε αρκετά δυνατό λίγο ότι κοιμήθηκα αρκετά μετά τα μεσάνυχτα, η Κοκκίνου τζάμπα ούρλιαζε πάνω απτό κομοδίνο για τους έρωτες της(ευτυχώς η γιαγιά δεν ακούει καλά αλλιώς....)
Όταν άνοιξα τα μάτια μου το κινητό έδειχνε περήφανα εφτά και τέταρτο.Πάει το λεωφορείο
Το αποτέλεσμα ήταν ότι έπρεπε να πάρω δύο λεωφορεία για να φτάσω κάπου στα 8 χιλιόμετρα πριν απτό σπίτι .Στην αρχή έκανα το μοιραίο λάθος να υπολογίσω στο auto stop.Έλα όμως που δεν πέρασε κανείς ούτε για αστείο από εκεί.Έτσι άρχισα να προχωράω και να προχωράω....Με τα πολλά κατάφερα και έφτασα σπίτι αφού ήμουν τυχερός τελικά και πέτυχα έναν γνωστό μου και με άφησε σε μια απόσταση που ήταν λογικό να περπατήσεις και να γυρίσεις.Αφού όμως πρώτα μου βγήκε η ψυχή με το να περπατάω μια ατελείωτη ανηφόρα που δε σου φαίνεται σπουδαία όταν είσαι με το αυτοκίνητο ...αλλά με τα πόδια είναι μαρτύριο.

Όμως το μαρτύριο της προηγούμενης μέρας στο Ρέθυμνο δεν συγκρινόταν.Εγώ να περπατάω την μία μέχρι την άλλη άκρη της πόλης με το χάρτη στο χέρι και η μάνα μου με μία εφημερίδα αγγελιών να διαβάζει διευθύνσεις και να τρέχουμε από περιοχή σε περιοχή από σπίτι σε σπίτι.Ο πατέρας μου ήταν για τις διαπραγματεύσεις γιατί ομολογουμένως και όπως φάνηκε στην πορεία ήμουν τελείως άσχετος με αυτές τις διαδικασίες.Έλα όμως που μια απτίς συμβουλές ήταν να μη δείχνω ότι μου αρέσει το σπίτι και ότι είμαι κουρασμένος γιατί τότε ο ενοικιαστής θα το 'εκτιμήσει' δεόντως.Έτσι λοιπόν αυτό συνεπαγόταν εύλογα ότι δεν έπρεπε να καθόμουν καθόλου μα καθόλου.Αυτό στην αρχή δεν σου φαίνεται κακό αλλά μετά από πολλές -πολλές ώρες περπάτημα βλέπεις καρέκλα και σου έρχεται να την φιλήσεις και να περάσεις την αιωνιότητα μαζί της(και κάπως έτσι λοιπόν γίνονται οι γάμοι).

Στο τέλος όμως και μετά από αρκετή ταλαιπωρία βρήκα μια ωραία γκαρσονιέρα σε ανθρώπινη τιμή.Έτσι λοιπόν όταν γυρίσαμε εγώ και για κάποιους άλλους λόγους ήμουν έτοιμος να πέσω σε οποιαδήποτε γωνία να κοιμηθώ.Και εκεί που πήγα να αγκαλιάσω τον καναπέ και την τηλεόραση
μου έρχεται το μήνυμα
\
Έλα μπορείς να έρθεις για κανένα ποτό; θα είναι και οι άλλοι Δ.

Και κάπως έτσι βρέθηκα από διαμελισμένος να συγκεντρώνω κομμάτια και να κατεβαίνω κέντρο σε μια καφετέρια-μπαρ και να τα  τσούζουμε και να λέμε κάθε λογής βλακεία και σοβαρότητα.Για το πότε εξαφανίστηκε η κούραση δεν έχω ιδέα

Και που λέτε μετά πήγαμε θερινό το οποίο σαν καλοί 'πολίτες' το είδαμε από πάνω απτά τείχη(κοινώς δεν πληρώσαμε εισιτήριο τα γουρούνια).Η ταινία ήταν το τραγουδώντας στη βροχή.Λίγο χαζοχαρούμενο και το σενάριο ήταν χορεύουμε και τραγουδάμε γιατί χανόμαστε κατάσταση αλλά το καταδιασκεδάσαμε!!

Έτσι αναπλήρωσα τα άγχη για το τι θα γίνει τώρα με μοχίτο , λίγα πατατάκια και μια ταινία πάνω στα τείχη.

Τελικά όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.Η ζωή προχωράει και χρειάζεται κέφι.Πάντα θα αλλάζουν οι εποχές και μέσα και έξω.Αλλά πάντα όσα λεωφορεία και αν χάσεις όσες άγνωστες διαδρομές και να υπάρχουν πάντα υπάρχει μια στάση για καφέ

Μουσική ή...